رابطة علوم انساني و هرمنوتيك روش شناختي

The Relation between Humanities and Methodological Hermeneutics

بررسي چگونگي رابطه و دادوستد علمي هر علم با علوم مرتبط و هم‌پاية خود از مسائل فلسفه‌هاي مضاف به آن علم است؛ ازاين‌رو بررسي رابطۀ ميان علوم انساني و هرمنوتيك روش‌شناختي از وظايف فلسفۀ علوم انساني است. براي نسبت‌سنجي ميان هرمنوتيك روش‌شناختي و علوم انساني بايد به بررسي ديدگاه‌هاي هرمنوتيست‌هاي روش‌شناختي­اي كه دراينباره بحث كرده‌اند، پرداخت؛ ازاين‌رو نظريات ديلتاي براي فهم اين نسبت مهم است؛ زيرا در ميان هرمنوتيست‌هاي روش‌شناختي وي دغدغۀ علوم انساني داشته و اين هرمنوتيك را در اين علوم به كار گرفته است. ديلتاي علوم انساني را علوم تاريخي مي‌داند؛ زيرا موضوع اين علوم را «انسان بما هو انسان» مي­داند كه به تبع هگل آن را روح حاكم بر همۀ انسان‌ها در همۀ دوره‌ها و تمام تاريخ را تجلي وي ميداند. روش اين علوم نزد ديلتاي بر اساس واپسين نظريه­اش، هرمنوتيك روش‌شناختي شلاير ماخر است. اما اين ادعا هم در برداشت وي از علوم انساني و هم در روشي كه براي آنها برشمرده، به اين كليت پذيرفته نيست؛ زيرا نه علوم انساني در علوم تاريخي منحصرند و نه روش آنها به هرمنوتيك روش‌شناختي منحصر مي­باشد؛ به‌ويژه اينكه اين برداشت از علوم انساني و همين ‌طور باور وي به برخي اصول هرمنوتيك روش‌شناختي با غرض اصلي وي از پرداختن به اين علوم كه تأمين پايههاي قويم و غيرنسبي براي آن علوم مي‌باشد، در تناقض است.

One of the matters discussed in the Mozaf (determined) philosophies is to investigate of the kind of relationship and scientific transaction between each science and its related sciences; therefore the investigation of the relation between humanities and methodological hermeneutics is discussed in the philosophy of humanities. To study the relation between methodological hermeneutics and humanities it is necessary to investigate the views of methodological hermeneutists who have discussed this topic. Therefore it is important to see the ideas of Dilthey to understand this relationship because, among methodological hermeneutists, he has concerned humanities and has applied hermeneutics in these sciences. He believes humanities are historical sciences because the subject of these sciences is "human being as itself" which he considers , following Hegel, as the dominant soul of all humans at all the times and believes the whole history is his manifestation. Dilthey believes the method of these sciences, according to his latest theory, is Schleiermacher's methodological hermeneutics. But this claim is not generally acceptable both in his understanding of humanities and in its method; because neither are humanities restricted to historical sciences nor their method is limited to methodological hermeneutics; especially considering the fact that this perception of humanities and his belief regarding some principles of methodological hermeneutics is in contradiction with his main purpose for dealing with humanities which is to provide strong and non-relative bases for those sciences.