اثر روش هاي مختلف كاربرد اسيد ساليسيليك بركاهش اثرات تنش شوري در اراضي گندم فاقد سيستم زهكش

براساس اطلاعات استخراج شده از نقشه منابع و استعداد خاك هاي ايران، حدود 44/5 ميليون هكتار از مساحت ايران را اراضي شور تشكيل مي دهند. ساليسيليك اسيد يك تنظيم كننده رشد گياهي است كه تحمل گياهان را به تنش هاي محيطي افزايش داده و موجب بهبود فعاليت هاي متابوليكي گياه مي شود. براين اساس اين آزمايش به منظور بررسي اثر تنش شوري در اراضي فاقد سيستم زهكش و نقش اسيد ساليسيليك در تعديل اثر آن اجرا شد. اين آزمايش به صورت تجزيه مركب در قالب طرح بلوك هاي كامل 1395 در اراضي كشاورزي شهرستان شادگان اجرا شد. تيمارهاي مورد مطالعه شامل اراضي - تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 96 زير كشت گندم در دو محيط: 1- كشت در اراضي نرمال (داراي سيستم زهكش) (آزمايش اول) 2- كشت در اراضي شور (فاقد سيستم زهكش) (آزمايش دوم) و عامل دوم شش روش كاربرد اسيد ساليسيليك شامل عدم كاربرد اسيد ساليسيليك (شاهد)، تلقيح بذر با اسيد ساليسيليك، محلول پاشي در ابتداي پنجه دهي، تلقيح بذر با اسيد ساليسيليك بهعلاوه محلول پاشي در ابتداي پنجه دهي، محلول پاشي در مرحله انتهاي پنجه دهي و تلقيح بذر با اسيد ساليسيليك به علاوه محلول پاشي در مرحله انتهاي پنجه دهي بود. نتايج نشان داد كه اثر نوع اراضي مورد كشت بر ارتفاع گياه، شاخص سطح برگ، ماده خشك كل، سرعت رشد محصول وسرعت فتوسنتز خالص در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. اثر اسيد ساليسيليك در تمامي صفات اندازه گيري در سطح احتمال يك درصد معني دار بود. برهمكنش محيط و روش كاربرد ساليسيليك بر سرعت رشد محصول در سطح احتمال پنج درصد معني دار و در مورد ساير صفات اختلاف معني دار نداشت. بيشترين و كمترين مقدار در صفات مورد بررسي به ترتيب در اراضي نرمال و شور مشاهده شد و از ميان روش هاي مختلف كاربرد اسيد ساليسيليك، بيشترين و كمترين مقدار در صفات در روش تلقيح بذر با اسيد ساليسيليك به علاوه محلول پاشي در ابتداي پنجه دهي و بدون كاربرد اسيد ساليسيليك (شاهد) حاصل شد.