پژوهش تاريخي مولفه‌هاي گفتمان يهودي

Historical Research of Jewish Discourse Components

روش روايتگري مستشرقان از تاريخ پيامبر اسلام، از قواعد و ضوابط نانوشته و پذيرفته‌شده‌اي ﺗﺄثير پذيرفته و با اثرپذيري از تفسير برخي مستشرقان يهودي شكل گرفته و به مرور زمان، به گفتماني حاكم تبديل شده است. هدف مقاﻟﮥ حاضر بررسي و نقد مؤلفه‌هاي گفتمان يهودي در مطالعات تاريخ پيامبر است. اين پژوهش تلاش مي‌كند با بررسي برخي از مؤلفه‌ها، رابطه و چگونگي پشتيباني و پيوند بين آنها را با روش تحليل گفتمان، براساس نظريه ميشل فوكو1 (Michel Foucault) واكاوي كند. برخي مؤلفه‌هاي اصلي گفتمان يهودي كه در اين مقاله بررسي مي‌شود عبارت‌اند از: اعتبارزدايي مستشرقان از منابع تاريخي اسلام؛ ﺗﺄكيد بر نظرﻳﮥ اخذ و اقتباس؛ بشري‌بودن آيه‌هاي قرآن؛ اسطوره‌انگاري مسلمانان؛ نحوﮤ به‌كارگيري مؤلفه‌ها در متون و اسناد شرق‌شناسي.

The orientalists’ method of expressing the history of the prophet of Islam influenced by unwritten and accepted rules and through time, this method became a major discourse and was influenced by the interpretation of some Jewish Orientalists. The aim of this paper is to examine the components of Jewish discourse in the studies of the history of the Prophet of Islam. In addition, based on Michel Foucault's theory, it tries to analyze these components and the relationship between them. Some of the main components of Jewish discourse that are discussed in this paper are discredit Islamic historical sources, the emphasis on the theory of adoption and adaptation, non-divine nature of the Quran, Muslim’s illusions, and the method of using the components in the Orientalism’s texts and documents.