ضرورت مصرف كالاهاي داخلي در پرتو انديشه‌هاي مقام معظم رهبري

يكي از پربسامدترين مؤلفه‌ها‌ي الگوي مصرف مطلوب در بيانات رهبري، مصرف محصولات داخلي است؛ به‌طوري‌كه تأكيد كردند مردم و همه كساني كه علاقه‌مند به ايران هستند نبايد كالاهاي خارجي را كه مشابه داخلي دارد، استفاده كنند. در استفتائات نيز تصريح كرده‌اند كه اين يك توصيه ساده نيست هرچند فتواي شرعي نيز محسوب نمي‌شود. البته اين موضوع با آموزه‌هاي اقتصاد كلاسيك و آزادي انتخاب‌هاي افراد از يك‌سو و حقوق مصرف‌كنندگان در اسلام، از سوي ديگر مغايرت دارد. در تاريخ اسلام هم فتواي فقهي خاصي جز از سوي برخي از علماي مشروطيت در اين مورد ديده نمي‌شود. با توجه به مطالب فوق سؤال اصلي اين است كه مبناي فقهي و اقتصادي تأكيدات رهبري و علماي مشروطيت بر ضرورت مصرف كالاهاي داخلي و پرهيز از مصرف توليدات خارجي داراي مشابه داخلي چيست؟ آيا مي‌توان ردپايي از آن در منابع اسلامي يافت يا صرفاً توصيه‌اي مبتني بر شرايط خاص كشور ماست؟ روش تحقيق توصيفي ـ تحليلي و با اقتباس از روش نظريه تاريخي داده‌بنياد است كه از ميان اسناد مكتوب مقام معظم رهبري و اسناد تاريخي مشروطيت كه دو قرن اخير را پوشش مي‌دهد جست‌وجو مي‌كند. بررسي و تحليل بيش از بيست سند تاريخي از علماي مشروطيت و تاريخ معاصر ايران و بيانات مقام معظم رهبري نشان مي‌دهد كه انديشه ضرورت عدم مصرف كالاهاي خارجي و ترويج مصرف توليدات ملي، بر چهار مبناي فقهي ـ اقتصاديِ مليت، نفي سبيل، منع تشبّه به كفار و تقويت اقتصاد ملي استوار ‌است.