كليدواژه :
طبيعت‌گرايي , طبيعت‌گرايي هستي‌شناختي (متافيزيكي) , متافيزيك علم , روش علمي
چكيده فارسي :
طبيعت‌گرايي علمي آموزه‌اي مشتمل بر دو جزء هستي‌شناختي و روش‌شناختي است. بر اساس جزء روش‌شناختي، روش علمي تنها منبع براي كسب شناخت معتبر (راجع به طبيعت) است و بر اساس جزء هستي‌شناختي، همه آنچه وجود دارد (علي الاصول) مي‌تواند بوسيله علم مورد پژوهش قرار گيرد. برخي از فلاسفه طبيعت‌گرا معتقدند كه جزء هستي‌شناختي، يعني طبيعت‌گرايي هستي‌شناختي (يا متافيزيكي)، يك اصل فلسفيِ ضروري يا ساختاري براي علم است، به اين معنا كه اگر از متافيزيكِ علم زدود شود، آنچه حاصل مي‌گردد ديگر علم نخواهد بود. در مقابل، بسياري از منتقدين طبيعت‌گرايي معتقدند كه طبييعت‌گرايي هستي‌شناختي، آموزه‌اي خارج از متافيزيك علم است و تنها طبيعت‌گرايي روش‌شناختي است كه (نه يك اصل متافيزيكي بلكه) يك اصل نظم دهنده يا روش‌شناختي براي علم به شمار مي‌رود. در اين تلقي، طبيعت‌گرايي تنها به عنوان يك پيش فرض پراگماتيك براي عمل علمي دانشمندان به كار مي‌رود. در اين مقاله نشان خواهيم داد هيچ يك از دو رويكرد فوق در خصوص نسبت طبيعت‌گرايي و علم صحيح نيست؛ و ما مجاز نيستيم بر اساس يك پيشفرض متافزيكي يا پراگماتيك، راه ورود هويات و علل فراطبيعي را به قلمرو علم سد نماييم، و متافزيكي از عالم طبيعت را براي علم پيشفرض بگيريم كه از آغاز خالي از چنين هويات و عللي است
چكيده لاتين :
Scientific naturalism is a doctrine that consists of two ontological and methodological components. On the basis of the methodological component, the scientific method is the only source for validation (about nature), and based on the ontological component, all that exists (causation) can be investigated by science. Some naturalist philosophers believe that the ontological component, that is, ontological (or metaphysical) natureism, is an essential or structural philosophy for science, in the sense that if science is eliminated from metaphysics, then what is obtained will no longer be science. In contrast, many naturalist critics believe that ontological naturalism is a lesson outside metaphysics of science, and only methodological naturalism (not a metaphysical principle) is a disciplining or methodological principle for science. In this sense, naturalism is used only as a pragmatic predicate for scientific action of scientists. In this paper, we will show that none of the two approaches are correct in relation to the relation between naturalism and science; and we are not allowed to block the flow of Hwites and supernatural causes into the realm of science, based on a metaphysical or pragmatic default, and the metaphysics of the universe We presuppose nature to science, which is free from such an echo and causation from the beginning.
