تأثير توانمندي هاي مولد در پيچيدگي صادرات غيرنفتي، مطالعة موردي كشورهاي درحال توسعه

Impact of Productive Abilities on the Exports Complexities in Developing Countries

يكي از محرك‌هاي اصلي پيچيدگي صادرات و تغيير در ساختار توليد كشورهاي در حال‌ توسعه ميزان توانمندي‌هاي مولد (دانش انباشت‌شده) ‌است. سرمايه‌گذاري خارجي، واردات، سرماية انساني، كيفيت نهادها، تشكيل سرمايه، و... از جمله مؤلفه‌هاي ايجادكنندة توانمندي‌هاي مولدند. يكي از اهداف اصلي اين مطالعه بررسي تأثير مؤلفه‌هاي ياد‌شده در پيچيدگي صادرات غيرنفتي در كشورهاي در حال‌ توسعه است. اساساً اين سؤال مطرح است كه آيا تأثيرگذاري اين عوامل در ميزان پيچيدگي صادرات متناسب با سطح توسعه‌يافتگي كشورها متفاوت است؟ به‌ اين‌ منظور، با استفاده از داده‌هاي تلفيقي سال‌هاي 1997 تا 2013 كشورهاي در حال‌ توسعه، ميزان تأثيرگذاري اين مؤلفه‌ها بررسي شد. آزمون هاسمن استفاده از مدل اثرات ثابت را تأييد كرده، ولي به‌ دليل وجود ناهم‌ساني واريانس و خود هم‌بستگي در مدل اثرات ثابت مدل نهايي به‌ صورت FGLS تخمين‌ زده شده است. نتايج نشان مي‌دهد: 1. مؤلفه‌هاي ايجاد‌كنندة توانمندي‌ها بر پيچيدگي صادرات كشورهاي در حال‌ توسعه برحسب سطح درآمد متوسط، ‌بالا، و پايين مشابه و يك‌سان نيست؛ 2. متغير موجودي سرماية مستقيم خارجي تنها عاملي است كه در هر سه دسته از كشورهاي بررسي‌شده تأثير معناداري در پيچيدگي صادرات كشورها داشته است.

One of the main drivers of exports complexity and changes in production structure in developing countries is productive abilities (accumulated knowledge). This paper aims to estimate the effectiveness of factors driving productive abilities on exports complexities of developing countries using a panel data for the period 1997-2013 and Generalized Least Squares method. The result shows that factors generating productive abilities on export complexities in developing countries are heterogeneous across income levels and that foreign direct investment is the only factor which has a significant impact on country’s export complexities. Developing countries need to increase their exports complexity through attracting foreign direct investment in order to achieve high economic growth.