بررسي امكان استناد ثالث به تعهدات قراردادي حرفه اي در دعواي مسئوليت مدني

The Consideration of Possibility of Third Party’s invocation To professional Contractual Commitments in the Civil Liability Dispute

مطابق اصل نسبي بودن قراردادها، تعهدات قراردادي محدود به طرفين قرارداد است و ثالث نمي تواند براي اثبات تقصير حرفه اي به نقض آن تعهدات استناد كند و استناد به تكاليف قانوني و عرفي حرفه اي به تنهايي نيز ثالث را با محدوديت هايي در جبران خسارت مواجه مي كند، به اين منظور راه حل هاي متفاوتي براي حمايت از ثالث در جهت معافيت وي از اثبات تقصير مدني حرفه اي و امكان استناد وي به نقض تمام تعهدات قراردادي حرفه اي (اعم از وسيله و نتيجه) ارائه شده است. شناسايي نقض تعهد قراردادي به عنوان يك تقصير مدني، مداخله موقعيت قراردادي حرفه اي در شناسايي تقصير مدني وي (ايده نسبيت تقصير قراردادي) و نهاد حقوقي تعهد به نفع ثالث، امكان ايجاد تعهد به سود عموم و شكل گيري رابطه قراردادي مستقيم بين حرفه اي و ثالث، راه حل هاي مرسومي است كه اين امكان را به ثالث مي دهند كه عليه حرفه اي طرح دعوا كنند. اما در مورد فعاليت حرفه اي ها كه بيشتر در متن قراردادها شكل مي گيرد، نهادهاي يادشده كارايي لازم را ندارند تا از ثالث در برابر خسارت هاي ناشي از فعاليت حرفه اي حمايت كنند. بر اين اساس، رويه قضايي فرانسه و انگلستان با استفاده از مباني قاعده امكان استناد طرفين قرارداد به وضعيت حقوقي ناشي از قرارداد در مقابل ثالث و يا توسعه تعهد به احتياط و مراقبت در انجام تعهدات قراردادي به اشخاص ثالث، از ثالث حمايت كرده اند. در حقوق ايران، در نظام قواعد عمومي، امكان تعهد به سود عموم و در قانون حمايت از حقوق مصرف كنندگان، مسئوليت محض حرفه اي در برابر طرف قرارداد و ثالث راه حل هايي هستند كه مي توانند در جهت حمايت از ثالث پيشنهاد شوند.

According to the principle of privity of contracts, the contractual commitments are limited to the contract parties, and third parties cannot invoke breach of such commitments in order to prove professional fault. In addition, invoking mere professional contractual and costume obligations would also make some limitations in attaining compensation by third parties. Therefore, different solutions have been devised to protect the third parties in order to exempt them from proving professional civil fault and providing them with the possibility of invoking the breach of all professional contractual commitments either mechanism oriented commitments or result oriented ones. The recognition of breach of contractual commitment as a civil fault, intervention of professional contractual situation in recognition of this civil fault (the idea of privity of contractual fault) and the law-made institutions of commitment in favor of their part, the possibility of making commitment in favor of public and formation of direct contractual relationship between professionals and third party are common solutions. However, regarding the professionals’ activities that formed mostly within the contracts’ context, the above mentioned institutions are not efficient necessarily to protect third party against damages resulted out of professional activity. Therefore, the judicial practices in England and France protect third party with utilizing the routes of the rules of the parties of contract’s possibility to invokethe legal status resulting from contract against third party and/or generalizing the idea of commitment to cautious and care in performing contractual commitments to third parties. In Iran legal system, the possibility of commitment in favor of public in general rules and the professional strict liability against the other party and third party in the Law for Protection of Consumers’ Rights are solutions that can be offered in order to protect the third party (rights).