تاثير اندازه دولت بر سرمايه اجتماعي در استان هاي ايران

The Effect of Government on Social Capital in Provinces of Iran

پژوهش حاضر با استفاده از داده هاي تركيبي استان هاي ايران طي دوره ي زماني 1392-1385، به بررسي تاثير اندازه دولت (سهم مخارج مصرفي و عمراني دولت از توليد ناخالص داخلي) بر سرمايه اجتماعي پرداخته است. در اين راستا، بر اساس رهيافت پاتنام و كلمن براي اندازه گيري سرمايه اجتماعي در استان هاي كشور، سه سطح مشاركت، اعتماد و انسجام درنظر گرفته و به منظور تركيب شاخص هاي مورد استفاده در اين سطوح، از روش تحليل عاملي استفاده شده است. برآورد الگو ها نيز با استفاده از تحليل هاي هم جمعي تركيبي و روش گشتاورهاي تعميم يافته انجام شده است. نتايج نشان مي دهد كه سهم مخارج مصرفي و عمراني دولت از GDP و مجموع اين دو سهم، اثر منفي و معناداري بر سرمايه اجتماعي در استان هاي ايران داشته است. بنابراين، يكي از راه هاي تقويت سرمايه اجتماعي در استان هاي كشور، اصلاح فعاليت هاي دولت است.

This study examines the effect of government size (government consumption expenditures as a share of GDP and government investment expenditures as a share of GDP) on social capital by using the panel data of the provinces of Iran during 2006-2013. In this regard, based on the Pathname and Coleman approach to measuring the social capital in the provinces, three levels of participation, trust and cohesion are considered and to combine the indicators, the factor analysis method has been used. Also, estimation of models was performed using panel co-integration analysis and Generalized Method of Moments (GMM). The results show that the government consumption expenditures as a share of GDP and government investment expenditures as a share of GDP and total of these two shares have a negative and significant effect on social capital in provinces of Iran. Therefore, one of the ways to strengthen social capital in the provinces is to adjust government activities