مطالعه تطبيقي اعمال تئوري پذيرش خطر در مسئوليت مدني ورزشكاران در حقوق انگليس، فرانسه و ايران

The Application of the Theory of Voluntary Assumption of Risk in Athletes’ Civil Liability: A Comparative Study in English, French and Iranian law

تئوري پذيرش خطر يا قاعده «ولنتي» يكي از علل مانع ضمان و برگرفته از حقوق روم است. آگاهي و اطلاع زيان ديده ازماهيت و ميزان خطر، رضايت صريح يا ضمني به خطر و توافق درباره آن و نيز ارادي بودن عمل زيان ديده به دور از اجبار، ازجمله عناصر كلاسيك پذيرش خطر در حقوق انگليس و فرانسه است. دعاوي ورزشي جايگاه اصلي اعمال تئوري پذيرش خطر است. پذيرش خطر (به ويژه در فرانسه) يك علت موجهه خاص در مسئوليت مدني ورزشي است و هويتي مجزا از تقصير زيان ديده دارد. منظور، پذيرش خطري عادي و قابل پيش بيني از سوي زيان ديده است كه ماهيتي چون رضايت به زيان دارد. در حقوق فرانسه اركان خاصي نيز براي اعمال اين تئوري در دعاوي ورزشي درنظر گرفته شده و اصلاحاتي نيز اخيرا در قانون ورزش فرانسه در حوزه اثر پذيرش خطر انجام گرفته است. حقوق دانان انگليس و فرانسوي رويكردي متفاوتي به اثرپذيرش خطر در مسئوليت مدني ورزشكاران دارند. مطالعه تطبيقي و تحليلي ماهيت، اركان و اثر پذيرش خطر در دو نظام حقوقي انگليس و فرانسه و بررسي علت تفاوت رويكرد دو نظام و مقايسه آن با ماهيت و اركان نهاد حقوقي مشابه در ايران و تعيين تكليف اثر پذيرش خطر در حقوق ورزشي ايران از اهداف تحقيق پيش رو مي باشد.

The theory of voluntary assumption of risk is an often-quoted form of the roman legal maxim and it fully exonerates the defendant .The essential elements of the defence of volenti are the explicit or implicit consent of the victim to waive all claims for damages and also the fully awareness of the victim of all the risks involved, including both the nature and the extent of the risk. The theory has specific features in French sport cases and it is considered as a victim’s consent and a ‘’fait justificatif spécial’’. In this matter, a reform has occurred in French sport law recently. English and French jurists have different perspectives on the effect of this theory. In this paper we will specify comparatively the nature, theoretical basis, essential conditions and legal effect of volenti in sport cases (its main domain of application) by referring to relevant doctrines, codes and precedent in English and French civil liability. Then we will compare their results with the effect of similar legal institution in Iranian sports law.