نظرية مادي بودن ساحت مثالي انسان و شواهد آن در روايات و علوم تجربي

مسئله تجرد يا ماديت نفس، همچنان مسئلة‌ چالش‌برانگيزي براي متكلمان و فيلسوفان است. فلاسفه به تجرد، و شماري از متكلمان به ماديت آن معتقدند. اين مقاله با طرح نظرية سه‌ ساحتي بودن انسان و بررسي خصوصيات ساحت سوم به‌ عنوان بُعد مثالي، درصدد حل اختلاف يادشده است كه در‌ صورت پذيرش آن، ظواهر متون دينيِ ناظر به ماديت روح، نيازمند تأويل نخواهند بود. انسان غير از «نفس» مجرد و «بدن» مادي، «روحي» دارد كه مي‌توان آن را از سنخ حالتي از ماده دانست كه امروزه با ويژگي‌هايي مثل ذرات بسيار ريز و باردار و بي‌شكل و درعين‌حال موج سيال بودن، پلاسما ناميده مي‌شود. يكي از شواهد تطبيق «پلاسما» با تجرد برزخي، نظرية حركت در مجردات است كه از سوي برخي فيلسوفان متأخر پذيرفته شده؛ با اين تبيين كه اگر عالم مثال علاوه بر بُعد، از قابليت تغيير برخوردار است، نمي‌توان آن را مجرد دانست. در اين مقاله، به‌ روش كتابخانه‌اي، نظرية وجود اجسام انرژيك و پلاسما به‌ عنوان بدن مثالي مطرح گرديده و از روايات و مشاهدات تجربي فيزيكي و متافيزيكي، به‌ عنوان شواهدي براي اثبات آن استفاده شده است.

فاقد چكيده مي باشد