بررسي ديدگاه انكار عدم ‌تناهي خداوند

برخي بر اين اعتقادند كه خداوند را نمي‌توان «نامتناهي» دانست؛ زيرا اولاً، «عدم ‌تناهي» از شئون موجوداتِ مقداري است. ثانياً، نامتناهي دربردارندة كثرت بي‌نهايت است و اين با وحدت حقة خداوند ناسازگار است. ثالثاً، موجود نامتناهي، خود امري محال است و قابليت وجود ندارد. از‌ اين‌ رو، رواياتي را كه از حد نداشتن خداوند سخن مي‌گويند، به معناي نامتناهي بودنِ خداوند نمي‌دانند؛ زيرا رابطة ميان تناهي و عدم ‌تناهي مقداري، رابطة ملكه و عدم ملكه است و براي همين، با نفي تناهي از وجود غير مقداري، نامتناهي بودن را نمي‌توان نتيجه گرفت؛ چنان‌كه با نفي سواد از سنگ، نمي‌توان نتيجه گرفت كه «سنگ بي‌سواد است». اين نوشتار در دو مرحله به بررسي اين ديدگاه پرداخته‌ است. ابتدا ادعاي منكران را تحليل كرده است تا سخنان صحيحشان را از سقيم بازشناسد. اما ازآن‌رو كه پيروان اين ديدگاه به خاطر دغدغة ديني و حمايت بيشتر از ادلۀ نقلي به آن‌سو رفته‌اند، در بخش دوم، كه بيشتر اين نوشتار را تشكيل مي‌دهد، عدم ‌تناهي خداوند را از طريق متون ديني اثبات كرده است تا به كمك ادلۀ نقلي، پاسخي تفصيلي به منكران عدم تناهي خداوند، داده باشد. بنابراين، پژوهش حاضر ضمن بهره بردن از روش «عقلي»، بر روش «نقلي» تأكيدِ ويژه‌اي دارد تا علاوه بر اثبات عدم تناهي خداوند، ديدگاه مخالف را نيز ارزيابي كند.

فاقد چكيده مي باشد