برنامة توسعة موشك‌ها و كاوشگرهاي فضايي

Program for Development of Rockets and Space Probes

تلاش براي ساخت موشك‌ها در اوايل قرن 12 ميلادي وجود داشت. اما فعاليت‌هاي جدي و علمي در اين زمينه، در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم ميلادي آغاز شدند. نتيجۀ اين فعاليت‌ها، عاقبت در سال 1942 به ساخت موشك با سوخت مايع انجاميد. بعد از جنگ جهاني دوم، اين فعاليت‌ها عمدتاً در ايالات متحدۀ آمريكا و اتحاد جماهير شوروي (آن زمان) ادامه يافتند كه منجر به ساخت يك سري از موشك‌هاي بزرگ شدند كه بعدها اصلاح، تكميل و پيشرفته‌تر شدند و امروزه مورد استفاده قرار مي‌گيرند. يكي از نقطه‌هاي اوج اين پيشرفت‌هاي موشكي، موشك زحل 5 بود كه باعث محقق شدن رؤياي سفر فضايي در بين سال‌هاي 1969 تا 1972 و رسيدن پاي انسان بر روي كرۀ ماه شد.

At the beginning of the 12th century, numerous attempts were made to build rockets; however, serious scientific activities began in the late nineteenth and early twentieth centuries. These activities eventually led to the construction of liquid fuel rockets in 1942. After the Second World War, most of these activities continued in the United States and in the (then) Soviet Union, resulting in the construction of a series of large rockets that were later modified, completed and further developed. A highlight of this rocket development was the Saturn rocket, which realized the dream of space travel between 1969 and 1972 and brought man to the moon.