تحليل اثر رانت منابع طبيعي و كيفيت حكمراني بر شدت انرژي در كشورهاي صادركننده سوخت

هدف از پژوهش حاضر، آزمون دو فرضيه در ارتباط با اهميت تعامل ميان رانت منابع طبيعي و كيفيت حكمراني در تعيين شدت انرژي مي‌باشد. بر اساس فرضيه اول تحقيق حاضر، رانت منابع طبيعي(كيفيت حكمراني) بطور مستقل شدت انرژي را افزايش(كاهش) مي‌دهد در‌حالي كه بر اساس فرضيه دوم، شدت انرژي متاثر از تعامل رانت منابع طبيعي و كيفيت حكمراني مي باشد، به طوري‌كه اثر نهايي رانت منابع و كيفيت حكمراني بر شدت انرژي، با وجود اثرات تعاملي، مي‌تواند تقويت يا تضعيف گردد. فرضيه‌هاي تحقيق براي 58كشور صادركننده سوخت به روش گشتاورهاي تعميم يافته طي دوره 2015-1998 آزمون شده‌است. نتايج نشانگر تاييد فرضيه‌هاي پژوهش و نقش تعيين‌كننده كيفيت حكمراني بر اثرگذاري رانت منابع بر شدت انرژي مي‌باشد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهدكه اثرات رانت منابع طبيعي و كيفيت حكمراني، به صورت مستقل بر شدت انرژي، به ترتيب مثبت و منفي است. همچنين بر اساس اثر تعاملي، اثر افزايشي رانت منابع بر شدت انرژي با وجود كيفيت حكمراني تضعيف شده و كاهش مي‌يابد و اثر كيفيت حكمراني بر شدت انرژي با وجود رانت منابع طبيعي همچنان منفي بوده و حتي در تعامل با رانت منابع طبيعي مي‌تواند تقويت گردد كه بيانگر نقش اساسي كيفيت حكمراني در شدت انرژي مي‌باشد.