تبيين نقش سرمايه‌ي اجتماعي بر شكل گيري زمينه هاي كارآفريني روستاييان (مورد مطالعه: بخش سيدان شهرستان مرودشت)

كارآفريني فرآيندي است كه در يك شبكه و با وجود روابط اجتماعي واقع شده است. اين روابط اجتماعي مي‌تواند شناخت فرصت‌ها و منابع را محدود يا تسهيل كند. تاكنون بيشتر پژوهش‌هاي كارآفريني در قالب ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفرينان بوده و توجه به شبكه‌هاي اجتماعي و سرمايه اجتماعي در آن‌ها ناديده گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر تبيين نقش سرمايه‌ اجتماعي بر شكل‌گيري زمينه‌هاي كارآفريني روستاييان در بخش سيدان شهرستان مرودشت است. تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش انجام كار، توصيفي- تحليلي است. در فرآيند پژوهش ابتدا مباني نظري كارآفريني و سرمايه اجتماعي و سوابق مطالعاتي آن مورد مطالعه قرار گرفت و براساس آن و با توجه به اطلاعات موجود در خصوص منطقه مورد مطالعه، مؤلفه‌ها، شاخص‌ها و گويه‌ها تعيين شده است. جامعه آماري پژوهش از سه گروه شغلي، كشاورزي، صنعت و خدمات انتخاب شده است كه از بين آن‌ها حجم نمونه‌اي به تعداد 250 نفر تصادفي ساده انتخاب شده است. در اين پژوهش براي تجزيه‌ و تحليل داده‌هاي كمي از تحليل عاملي،آزمون بارتلت، ضريب پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده ‌شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه بين كازآفريني و سرمايه اجتماعي ارتباط مستقيم و معني‌داري وجود دارد. در بررسي تحليل عاملي كارآفريني دسترسي به امكانات با بيشترين بار عاملي در روند كارآفريني مؤثر بوده‌اند و مشاركت در آباداني روستا در شكل‌گيري سرمايه اجتماعي بيشترين بار عاملي را داشته است. در تحليل رگرسيون ويژگي‌هاي روا‌ن‌شناختي بيشترين تأثير در پيش‌بيني كارآفريني روستايي داشته است