طالعه تأثير عوامل اقليمي و زيست‌محيطي در ارتقاء بهره‌وري آب

مطالعات در كشورهاي مختلف نشان مي‌دهد كه هرچند تغييرات آب‌وهوايي و زيست‌محيطي تأثير تعيين‌كننده‌اي بر منابع آب و بهره‌وري آن دارد، لزوماً برداشت افراد تأثيرگذار در تصميمات سياستي ممكن است يكسان نباشد؛ اين به‌نوبه خود مي‌تواند در اولويت‌هاي سياستي تأثيرات متفاوتي داشته باشد. ازاين‌رو، مقاله حاضر ارتباط بين عوامل اقليمي و زيست‌محيطي را با بهره‌وري آب جوامع روستايي از منظر نخبگان بررسي كرده است. بدين‌منظور اطلاعات موردنياز با استفاده از فنون پرسشنامه و مصاحبه در چهار مؤلفه مشتمل بر 25 شاخص گردآوري و با استفاده از نرم‌افزارهاي Excel، SPSS وSmart PLS تجزيه‌وتحليل شده است. در اين مقاله، ميزان اهميت و اثرگذاري مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي بُعد «اقليم و عوامل زيست‌محيطي» بر ارتقاء بهره‌وري آب جوامع روستايي برآورد ‌شده است. نتايج حاصله نشان مي‌دهد مؤلفه «كيفيت عوامل اقليمي و زيست‌محيطي» و شاخص‌ «كارايي مصرف آب ‌زيرزميني در محصول آبي»، مؤثرترين و مهم‌ترين، همچنين شاخص «درصد كاهش آلودگي هوا» كم‌اهميت‌ترين شاخص‌هاي موردمطالعه هستند. با فرض ثابت‌بودن ساير متغيرها، تغييرات عوامل اقليمي و زيست‌محيطي حدود 4 /85 درصد از تغييرات مدل را تبيين مي‌كند. ازاين‌رو برنامه‌ريزي هوشمندانه براي مواجه مناسب با تغييرات اقليمي به‌ويژه اجراي مجموعه اقدامات فني در راستاي استفاده بهينه از منابع آب زيرزميني در جوامع روستايي توصيه مي‌شود.