عنوان مقاله :
زيست‌جهان و پارادوكس سوبژكتيويته
عنوان به زبان ديگر :
Life world and the Paradox of Subjectivity
پديد آورندگان :
رمضانلو، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران , فتح زاده، حسن دانشگاه زنجان - گروه فلسفه , مصطفوي، شمس الملوك دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال
كليدواژه :
اپوخه , سوژه‌ي استعلايي انضمامي , سوژه‌ي استعلايي , سوژه‌ي تجربي , پارادوكس سوبژكتيويته , زيست‌جهان
چكيده فارسي :
هوسرل با متمايز كردن روش شهودي خود از آن‌چه روش رجعي كانت مي‌نامد به دنبال رسيدن به يك معرفت استعلايي اصيل است. به نظر هوسرل مقولات كانتي صرفاً منجر به يك معرفت صوري و فاقد محتواي انضمامي درباره‌ي قلمرو استعلايي مي‌شوند. براي هوسرل تنها راه روشن‌سازي قلمرو استعلايي براي آن‌كه توضيح دهد سوژه چگونه بخشي از جهان و همچنين دخيل در تقويم جهان است بازگشت به زيست‌جهان است. اين بازگشت او را با پارادوكسي مواجه مي‌سازد؛ اگر سوژه‌ي استعلايي حقيقت غايي و بنيادين است، پس جهان و هرچه در آن است معناي خود را از آن مي‌گيرد، سوژه‌اي كه از سوي ديگر در جهان است. سوبژكتيويته‌ي استعلايي چگونه مي‌تواند هم سوژه‌اي براي جهان باشد و هم ابژه‌اي در جهان؟ سعي اين نوشتار برآن است كه نشان دهد چگونه تحليل هوسرل از معنا و كاركرد زيست‌جهان، و نحوه‌هاي آشكار شدن اگو در جريان اپوخه، قلمرو استعلايي را در انضماميت تام‌اش آشكار مي‌كند و به حل اين پارادوكس مي‌انجامد.
چكيده لاتين :
Distinguishing intuitive method from what is called Kantian regressive method , Husserl was sought to original transcendental knowledge. According to Husserlian phenomenology , although Kantian categories pursuit foundations of scientific experience but merely result in formal knowledge that has no concrete content with respect to transcendental domain. that Kant leaves unnoticed that empirical science is resulted from subjectivity lead to positing subjects that , on enduring necessity, act in unknown way to make up world of experience that its validity itself is under suspicion . For Husserl, returning to life-world is the only way to clarification of transcendental domain in order to explain how the subject is part of world and at the same time is involved in constitution of world. But this returning confront him with paradox : if transcendental subject is ultimate and fundamental truth, then world and everything mundane get its meaning from this transcendental subject that from the other side, itself is in world. How can transcendental subject be subject of world and subject in the world? We try to show that how Husserl's analyse of meaning and function of life-world and the ways that ego is disclosed in the course of epoche, clarify transcendental domain.
