بررسي عدم ثبات ضرايب در تابع واكنش مداخلات ارزي در اقتصاد ايران

Investigation of Coefficients Instability in the Foreign Exchange Interventions Reaction Function in Iran

در اين مقاله به برآورد تابع واكنش مداخلات ارزي در اقتصاد ايران در دوره زماني 1393:4 -1381:2 پرداخته مي شود. از آنجا كه ميزان و نحوه واكنش سياست گذاران در همه شرايط الزاماً يكسان نمي باشد و ممكن است با تغيير در وضعيت موجود در بازار ارز دچار تغيير گردد، از يك رگرسيون غيرخطي براي برآورد تابع واكنش مداخلات ارزي استفاده مي شود. با توجه به آزمون صورت گرفته و تاييد وجود اين ارتباط غيرخطي، الگوي مورد نظر توسط روش رگرسيون انتقال ملايم برآورد مي گردد. نتايج حاصل از اين تخمين نشان مي دهد كه مداخله مقامات پولي در بازار ارز ايران تابعي از گذشته نرخ رشد ذخاير خارجي بانك مركزي، نرخ رشد درآمدهاي نفتي دولت، رشد نرخ ارز اسمي و درصد انحرافات آن از مسير بلندمدت مي باشد. طبق آزمون هاي انجام شده متغير انتقال مناسب براي اين تخمين، رشد نرخ ارز با حد آستانه 10.31 درصد بوده است كه حول اين مقدارآستانه اي ضرايب الگو از دو رژيم متفاوت تبعيت مي كنند. همچنين نتايج برآورد حاكي از اين حقيقت است كه در ايران مسئولين پولي نسبت به رشد نرخ ارز و عبور آن از حد آستانه واكنش بزرگتري نشان داده اند.

In this paper, we estimate the reaction function of foreign exchange intervention in Iran, during 1381q2-1393q4. According to the existence of a non-linear relationship between variables, we used smooth transition regression model. The results of this investigation indicate that the monetary authority intervention in Iran is a function of the nominal exchange rate growth and its misalignment, the lag of central bank's foreign reserves growth and the growth of government oil revenues. According to the tests, the exchange rate growth is an appropriate transition variable in the estimation with the threshold of 10.31 present. Around this amount, the coefficients follow two different regime structures. The results also reflect the fact that monetary authorities in Iran have shown a greater response to the exchange rate growth after crossing the threshold.