بررسي عوامل خطرساز روانشناختي در مردان و زنان مراجعه كننده به واحد بازتواني قلبي بيمارستان امام علي (ع) شهر كرمانشاه

تفاوت هاي جنسي آشكاري در همه گيرشناسي، تظاهر بيماري، فيزيولوژي، پاسخ به آزمون هاي تشخيصي، مداخلات و همچنين شيوع عوامل خطرساز غير روانشناختي وجود دارد. اين مطالعه با هدف بررسي عوامل خطرساز روانشناختي در مردان و زنان بازتواني قلبي انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري پژوهش تمامي بيماران بازتواني قلبي مراجعه كننده به بخش بازتواني بيمارستان امام علي (ع) شهر كرمانشاه در سال 1392 بودند كه از بين آنها 212 نفر (106 زن و 106 مرد) به صورت همتا شده مورد بررسي قرار گرفتند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه باليني و پرسشنامه هاي اضطراب و افسردگي بك، شاخص رضايت زناشويي هودسن، پرسشنامه پرخاشگري باس و پري انجام گرفت. به منظور تجزيه و تحليل نتايج روش هاي تحليل واريانس چند متغيره، آزمون مجذور كاي و تي تست به كمك نرم افزار SPSS ويرايش 18 به كار گرفته شد. يافته ها: ميانگين سني زنان 1/9  25/56 و مردان 1/9  15/57 بود. نتايج نشان داد كه اضطراب و افسردگي در زنان به طور معناداري بالاتر از مردان است (p 0.01). متقابلا، مردان در مقايسه با همتايان مونث شان استرس زناشويي و خشم بالاتري دارند (p 0.01). نتيجه گيري: عوامل خطرساز روانشناختي و آسيب شناسي بيماري هاي قلبي- عروقي در زنان متفاوت از مردان بوده و نيازمند تشخيص و راهبردهاي درماني مختص به جنس مونث است. در واقع، عوامل خطرساز روانشناختي بيماري قلبي در زنان و مردان به گونه اي متفاوت نمود پيدا مي كنند و هر يك از اين دو گروه نيازمند تشخيص و راهبردهاي درماني مختص به خود هستند.