بررسي تاثير تمرينات قدرتي و درمان مرسوم فيزيوتراپي بر انعطاف پذيري عضله همسترينگ در بيماران مبتلا به كمردرد مزمن

زمينه: شيوع زياد كمردرد و ناتواني ناشي از آن در انجام امور روزمره و اختلال در فعاليت هاي اجتماعي، تأثير بسيار منفي روي بيمار و جامعه خواهد داشت. از اين رو هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرينات قدرتي و درمان مرسوم فيزيوتراپي بر انعطاف پذيري عضله همسترينگ مي باشد. روش ها: اين مطالعه به صورت كاربردي انجام شد. تعداد 16 بيمار مبتلا به كمردرد با علت كوتاهي همسترينگ در اين پژوهش شركت كردند و به دو گروه مساوي تقسيم شدند. آن ها به طور تصادفي در گروه درمان مرسوم فيزيوتراپي و گروه درمان مرسوم فيزيوتراپي به همراه تمرين قدرتي همسترينگ در طول بلند قرار گرفتند. در قبل و بعد از پايان 12 جلسه؛ طول عضله همسترينگ با استفاده از گونيامتر و شيب سنج و انعطاف پذيري عضلات پشتي و همسترينگ با آزمون نشستن و رسيدن اندازه گيري شدند. تجزيه وتحليل آماري به روش تي همبسته و مستقل از طريق نرم افزار 21 SPSS در سطح معناداري (05/0 P ) انجام شد. يافته ها: يافته هاي مطالعه نشان داد كه آزمون انعطاف پذيري عضلات پشتي و همسترينگ در هر دو گروه افزايش معناداري داشت (05/0 P)، اما تفاوت معناداري بين دو گروه مشاهده نگرديد. اندازه طول عضلات همسترينگ تنها در گروه قدرتي و با روش SLR پس از يك دوره درمان افزايش معناداري را نشان داد (025/0 P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي توان چنين جمع بندي نمود كه؛ به طور كلي افزودن تمرين قدرتي عضله همسترينگ در طول بلند به درمان مرسوم فيزيوتراپي سبب افزايش انعطاف پذيري عضلات پشتي و همسترينگ و درنتيجه بهبود كمردرد مي شود.