اثر تجويز خوراكي عصاره آبي ميوه‌ فلوس (Cassia fistula) برسرعت تخليه شيردان در بره‌هاي نوزاد

كاهش حركات شيردان نقش مهمي در بيماري زايي برخي اختلالات شيرداني همچون نفخ شيردان ايفا مي كند كه درمان آن با داروهاي صناعي عوارضي مانند اسهال و مقاومت آنتي بيوتيكي به همراه دارد و تجويز داروهاي گياهي راهكار مناسبي براي كاهش اين عوارض جانبي است. لذا هدف اين مطالعه بررسي اثر عصاره آبي ميوه فلوس بر تخليه شيردان بره هاي نوزاد بود. مطالعه حاضر روي 12 رأس بره ماده 5 روزه نژاد سنگسري با ميانگين وزن 4 كيلوگرم انجام گرفت. بره ها به ترتيب تحت 5 نوع درمان خوراكي شامل سالين نرمال (30 ميلي‌ليتر)، اريترومايسين 400 ميلي گرم، فلوس 700 ميلي گرم بر كيلوگرم، فلوس 750 ميلي گرم بر كيلوگرم و فلوس 800 ميلي گرم بر كيلوگرم قرار گرفتند. از تست جذب استامينوفن براي ارزيابي سرعت تخليه شيردان استفاده گرديد. پس از ترسيم مدل رابطه غلظت استامينوفن پلاسما با زمان به روش رگرسيون، مشخص گرديد كه درمان با اريترومايسين و سه دوز مختلف عصاره آبي فلوس نسبت به درمان كنترل منفي (سالين نرمال) سبب افزايش معني دار سرعت تخليه شيردان گرديده است (P 0/05). هيچ گونه عارضه جانبي باليني به‌دنبال تجويز اريترومايسين و فلوس در بره ها مشاهده نشد. اين مطالعه نشان داد كه عصاره آبي ميوه فلوس اثر تحريكي بر تخليه شيردان بره دارد اما به مطالعات بيشتري در زمينه اثر اجزاي اين گياه بر تخليه شيردان نياز است.