تعيين گروه سرمي و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي سالمونلاهاي جداشده از طيور صنعتي تخم‌گذار منطقه تبريز

سالمونلوزيس يكي از مهمترين بيماري هاي مشترك بين انسان و حيوانات ميباشد. استفاده از انواع آنتي بيوتيك ها راهكار اصلي و مهم براي كاهش ميزان بروز و تلفات مرتبط با عفونت هاي سالمونلايي است، اما مصرف نادرست و بيرويه آنها در مزارع طيور صنعتي ممكن است منجر به پيدايش مقاومت هاي آنتي بيوتيكي و در نتيجه ناكارآمدي داروهاي ضدميكروبي شود. همچنين، انتقال سويه هاي مقاوم به آنتي بيوتيك ها به انسان از طريق زنجيره غذايي هم مي تواند تهديدي براي بهداشت عمومي باشد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين گروه سرمي و الگوي مقاومت آنتيبيوتيكي در سالمونلاهاي جداشده از 8 گله طيور تخمگذار در منطقه تبريز بود. بدين منظور پوس از جداسازي سالمونلا از نمونه هاي مختلف طيور تخمگذار صنعتي، جدايه ها با استفاده از آنتي سرم هاي اختصاصي از نظر گروه سورمي و سپس به روش انتشار ديسك در آگار (Kirby-Bauer) از نظر مقاومت نسبت به 6 نوع آنتي بيوتيك رايج در صونعت مرغوداري كشوور ايران )انروفلوكساسين، فلورفنيكل، فسفومايسين، لينكوسپكتين، سولتريم و داكسيسايكلين( و 6 نوع آنتيبيوتيك مورد مصرف انسواني )جنتامايساين، كوآموكسيكلاو، سيپروفلوكساسين، سفالكسين، سفوتاكسيم و سفتريآكسون( بررسي شدند. از مجموع 96 نمونه موورد آزمايش، تعداد 16 جدايه سالمونلا شناسائي گرديد كه 10 جدايه متعلق به گروه سرمي D بودند ولي 6 جدايه در هيچيك از گروه هاي سرمي مورد آزمايش قرار نداشتند. همچنين همه جدايهها نسبت به جنتامايسين و فسفومايسين حساس بودند و بيشترين ميزان مقاوموت هم در برابر داكسيسايكلين با فراواني 35 / 83 درصد مشاهده شد. شيوع نسبتاً بالاي مقاومت دارويي در ميان سالمونلاهاي جداشده از طيور تخمگذار صنعتي نشان داد كه تجويز آنتي بيوتيك ها بايد با احتياط و دقت بيشتري صورت گيرد.