علل كمبود شير مادر و نحوه برخورد با آن: از ديدگاه طب ايراني و طب كلاسيك

زمينه و هدف: شير مادر اولين غذاي طبيعي شيرخوار تا شش ماهگي مي‌باشد. شايع‌ترين عامل قطع آن، كمبود شير است كه علي‌رغم تلاش‌هاي صورت‌گرفته، اما همچنان در رأس موانع تغذيه انحصاري با شير مادر مي‌باشد. طب سنتي ايران براي شيردهي موفق و نيز پيشگيري و درمان مشكلات اين دوران تدابير ويژه‌اي ارائه نموده است. هدف اين مطالعه بررسي علل كمبود شير مادر و نحوه برخورد با آن در طب ايراني و مقايسه آن با طب كلاسيك مي‌باشد.مواد و روش‌ها‌: در اين مطالعه مروري علل كمبود شير مادر و نحوه درمان آن در منابع مرجع طب ايراني در كنار مقالات مرتبط طب سنتي و طب نوين از بانك‌هاي اطلاعاتي پزشكي تحليل و مقايسه گرديدند.يافته‌ها: توليد شير فرآيندي عصبي ـ هورموني است كه تحت تأثير شرايط جسمي و رواني متعددي قرار مي‌گيرد. ارتباط تنگاتنگ پستان با رحم و مغز در هر دو مكتب طبي به اثبات رسيده است. علل كمبود شير را مي‌توان در ۲ دسته كلي عوامل مربوط به ماده مولد شير (خون صالح) و عوامل مربوط به عضو توليدكننده شير (پستان) قرار داد. بنابراين درمان عمدتاً مبتني بر ايجاد دم صالح از طريق تغذيه مناسب و ساير اصول حفظ‏الصحه، برطرف‌نمودن سوءمزاج موجود و استفاده از غذاها و داروهاي شيرافزا مي‌باشد. از ديدگاه طب كلاسيك مهم‌ترين علت كمبود شير، عدم تخليه كافي شير از پستان‌ها كه اغلب در اثر تكنيك‌هاي نادرست شيردهي است، مي‌باشد، لذا در طب رايج آموزش شيردهي صحيح به مادر و تقويت ارتباط مادر و شيرخوار از اهميت بيشتري در مواجهه با اين مشكل برخوردار است.نتيجه‏گيري: با بهره‌گيري از تدابير حفظ‌الصحه‌ خاص دوران شيردهي و دستورات درماني مربوطه، در كنار آموزش تكنيك‌هاي صحيح شيردهي منطبق بر طب كلاسيك مي‌توان گام‏هاي مؤثرتري در رفع مشكل كمبود شير مادر برداشت.