تحليل خصوصيات ساختاري سرمايه اجتماعي در استقرار مديريت اجتماع‌محور روستايي (مورد مطالعه: شهرستان ريگان، استان كرمان)

مديريت اجتماع محور جوامع روستايي يكي از موضوعات مهم و در اولويت كشور است كه باعث تسهيل و كاهش هزينه دورۀ گذار توسعه در يك منطقه مي‌شود. بر همين اساس ضروري است تمامي مسئولان مربوطه براي دستيابي به اين مهم در تعامل باشند. در اين ميان تقويت سرمايه اجتماعي و به ويژه خصوصيات ساختاري سرمايه اجتماعي كه شامل جنبه‌هاي قابل لمس‌تر مفهوم سرمايه اجتماعي است، كنشگران را قادر به ارتباط مؤثر با يكديگر مي‌كند. در اين مقاله، ارزيابي خصوصيت ساختاري سرمايه اجتماعي در دو بعد درون و برون‌گروهي در ميان اعضاي كميته‌هاي خرد روستايي، براي استقرار مديريت اجتماع‌محور روستايي در روستاي علي‌آباد هشتصدمتري كه تحت پوشش پروژۀ توانمندسازي جوامع محلي است، صورت گرفته است. در اين تحقيق با استفاده از پرسش‌نامه تحليل شبكه و مصاحبه مستقيم، پيوندهاي اعتماد و مشاركت در دو بازه زماني قبل و بعد از اجراي پروژه بررسي شد. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه ميزان بسته بودن شبكه و در نيتجه آن سرمايه اجتماعي طي دو مرحله پايش، در دو بعد بررسي‌شده با افزايش همراه بود. همچنين نتايج حاكي از افزايش ميزان نهادينه شدن، پايداري و سرعت انتقال اعتماد و مشاركت در شبكه بعد از اجراي پروژه بود. بر اين اساس مي‌توان بيان كرد كه اجراي اين پروژه با تقويت هرچه بيشتر سرمايه اجتماعي ضمن اعتمادسازي در شبكه و ايجاد تمايل در بهره‌برداران به منظور مشاركت، زمينه‌هاي لازم براي توفيق هرگونه فعاليت مديريتي جامعه‌محور را فراهم كرده است.