تأثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد كودك (PCIT) بر مشكلات رفتاري كودكان با اختلال طيف اتيسم

The Effects of Parent-Child Interaction Therapy (PCIT) on Behavioral Problems of Children with Autism Spectrum Disorder

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير برنامه درماني مبتني بر تعامل والد-كودك (PCIT) بر مشكلات رفتاري كودكان با اختلال طيف اتيسم بود. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با گروه ليست انتظار بود كه بر روي 27 كودك با اختلال طيف اتيسم (3 تا 7 سال) در مراكز توانبخشي شهر تهران انجام شد. آزمودني­ها از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به ­طور تصادفي در دو گروه 15 و 12 نفري مداخله اي و ليست انتظار قرار گرفتند. گروه آزمايش به ­مدت 13 جلسه 60 دقيقه­ اي به­ صورت گروهي، هفته­­ اي دو بار تحت برنامه درماني تعامل والد كودك قرار گرفت. براي جمع­ آوري داده ­هاي حاصل از مشكلات رفتاري كودكان با اختلال طيف اتيسم از پرسشنامه علايم مرضي كودكان ويرايش چهارم (CSI_4) به­ عنوان پيش ­آزمون- پس ­آزمون و پيگيري استفاده شد. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون اندازه گيري مكرر با رعايت مفروضه ­ها استفاده شد. يافته­ هاي به ­دست آمده نشان داد برنامه درماني تعامل والد كودك به كاهش نشانه­ هاي نقص توجه و فزون كنشي نافرماني مقابله اي، سلوك، اضطراب جدايي منجر شد و در كاهش اضطراب فراگير، اضطراب اجتماعي، افسردگي عمده، افسردگي مداوم موثر نبود. بنابراين، مي­توان گفت كه برنامه درماني تعامل والد كودك باعث كاهش مشكلات رفتاري كودكان با اختلال طيف اتيسم مي­شود و مي­توان از اين روش براي كاهش رفتارهاي نامطلوب كودكان با اختلال طيف اتيسم استفاده كرد.