تحليل تضاد كنشگران اجتماعي در عرصه‌هاي منابع طبيعي و تأثيرات آن بر جامعه روستايي (مورد مطالعه: شهرستان بروجن)

منابع طبيعي يكي از اركان جدايي‌ناپذير زندگي انسان‌هاست و بسياري از نياز‌هاي ضروري آدمي مانند خوراك، پوشاك و مسكن از وجود چنين منابعي حاصل مي‌شود. اما تلاش براي برآورده‌كردن نيازهاي معيشت خانوار، گاه باعث ايجاد تضاد و درگيري بين ذي‌نفعان منابع طبيعي مي‌شود كه تأثيرات نامطلوبي بر معيشت آن‌ها مي‌گذارد. از اين رو، هدف اين پژوهش ترسيم الگوي تضاد بين كنشگران و تحليل تأثير اين تضادها بر جامعه روستايي در حوضه‌هاي دوراهان و چشمه‌علي در استان چهارمحال و بختياري است. در اين زمينه از روش‌شناسي كيفي شامل طرح مطالعه چندموردي با واحدهاي تحليل چندگانه استفاده شد. بنابراين، در گردآوري داده‌ها، روش‌هاي كيفي مانند مشاهده، مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته، گروه‌هاي متمركز، نقشه‌كشي‌ها و نمودارهاي ون به‌كار رفت. داده‌ها در نهايت، با روش ارزيابي الگوي تضاد، ترسيم و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه وجود منافع مختلف بين كنشگران باعث ايجاد تضاد در سطوح متفاوت بين آن‌ها مي‌شود. همچنين، تضاد بين كنشگران باعث تضعيف معيشت خانوارهاي روستايي، مهاجرت خانوارها از روستاها و كاهش سرمايه‌هاي اجتماعي مي‌شود. با وجود پيامدهاي منفي، تضاد در برخي موارد نتايج مثبت بر جاي گذاشته است؛ براي مثال، اقدامات كارشناسان منابع طبيعي در حفاظت از منابع طبيعي و جلوگيري از بهره‌برداري‌هاي بي‌رويه، با وجود تضاد، باعث بهبود پوشش گياهي در بعضي مناطق شده است.