ارزيابي عملكرد دهياري‌ها در چارچوب شاخص‌هاي حكمروايي خوب روستايي (مورد مطالعه: بخش مركزي شهرستان اصفهان)

حكمروايي خوب مفهومي است كه در دهه‌هاي اخير در ادبيات مديريت جهان نمايان شده و به‌عنوان مرز بين حكومت و جامعه مدني مطرح است. در اين ميان حكمروايي روسـتايي نيز فراينـد نوينـي اسـت كـه بـا اصـول، معيارهـا و شاخص‌هاي متفـاوت از رويكردهـاي مطرح‌شده در نظـام مديريت روسـتايي پيش از خـود، باعـث توانمندسـازي سـاكنان روسـتايي مي‌شود. اين درحالي است كه تأسيس دهياري در روستاها، نقطه عطفي براي حكمروايي روستاييان در مديريت روستايي ايران است. اين نهادها برآمده از مردم هستند و انتظار مي‌رود عملكرد آن‌ها مبتني بر حكمروايي خوب باشد. به همين دليل مقاله حاضر عملكرد دهياري‌ها در چارچوب حكمروايي خوب روستايي در بخش مركزي اصفهان را بررسي و ارزيابي كرده است. پژوهش از نوع كاربردي و روش آن توصيفي‌تحليلي مبتني بر پيمايش است. براي جمع‌آوري اطلاعات از شيوه كتابخانه‌اي‌ميداني استفاده شده است. نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد كه بين دهياري‌هاي تحت مطالعه از نظر شاخص‌هاي حكمروايي خوب تفاوت معني‌داري وجود دارد. ميانگين نيز كه 2/85 يعني كمتر از حد متوسط بود، نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي حكمروايي خوب روستايي در سطح نسبتاً ضعيفي است. همچنين مقدار t به‌دست‌آمده براي تمام شاخص‌هاي حكمروايي خوب نشان داد عملكرد تمامي دهياري‌ها در شاخص‌هاي مذكور، كمتر از حد مطلوب است.