نوسازي فرهنگي روستا و شكست سياست هاي كارآفريني روستايي در استان ايلام

به طور كلي كارآفريني روستايي در ايران با چالش­هاي عميق و برنامه­ريزي نشده­اي روبروست كه يكي از عمده­ترين اين چالش­ها پديده­اي است كه در اين مقاله از آن به نوسازي فرهنگي تعبير مي­شود. نوسازي نظريه و اصطلاحي ريشه‌دار و باسابقه مفهومي عظيم در ادبيات توسعه است كه ابعاد مختلف سياسي و اقتصادي و رواني دارد. يكي از تركيبات مضاف آن نوسازي فرهنگي است كه ناظر به در هم شكستن و از نو ساختن بنيادهاي فرهنگي مستقر كنوني يك جامعه و نشاندن مجموعه ديگري از ­ارزش­هاي فرهنگي به جاي آن‌هاست. اين مقاله مدعي است كه نوسازي فرهنگي خواسته و يا ناخواسته در روستاهاي ايران به وقوع پيوسته و هدف آن بررسي تأثير آن بر شكست سياست­هاي كارآفريني روستايي در ايران است. سؤال اصلي مقاله اين است كه نوسازي فرهنگي روستا و شكست سياست­هاي كارآفريني روستايي در ايران چه رابطه‌اي با هم دارند؟ روش اين مقاله پيمايشي – توصيفي است. جمع‌آوري اطلاعات مورد نياز براي ادبيات نظري نوسازي بـا اسـتفاده از روش اسنادي و براي بخش ميداني از روش پيمايشي استفاده شد. جامعه‌ي آماري اين مقاله روستائيان استان ايلام هستند. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 365 نفر از جمعيت روستانشين استان ايلام تعيين شد. اين تعداد پرسشنامه بين سه نسل تقسيم و پاسخگويان به طريق نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. فرضيه مقاله اين است كه به نظر مي­رسد بين نوسازي فرهنگي و سياست­هاي كارآفريني روستايي رابطه معنا داري وجود دارد. نتايج اين مقاله نشان مي‌دهد كه عواملي مانند عملكرد رسانه‌ها، نظام آموزشي، نظام اقتصادي و سيستم بوروكراسي كشور باعث تغيير سبك زندگي، انتظارات، نوع معيشت و فرهنگ اقتصادي و حتي تربيت اقتصادي و نيز وابستگي و عدم استقلال شهر از روستا و نهايتا شكست سياست­هاي كارآفريني روستايي در ايران شده است.