اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر افزايش ميزان خوش بيني و شفقت به خود دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير

The Effectiveness of Compassion Focused Therapy on Increasing Optimism and Self-compassion in Female Students with Generalized Anxiety Disorder

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر افزايش ميزان خوش‌بيني و شفقت به خود دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بود. طرح پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگير پايه دوم دوره متوسطه دوم در سال تحصيلي 95-1394 شهر ايذه بود. به منظور اجراي پژوهش غربالگري انجام گرفت. به اين صورت كه ابتدا 302 نفر از جامعه مذكور به روش خوشه‌اي تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و سپس پرسشنامه نگراني پنسلوانيا را تكميل نمودند كه از ميان آن‌ها 40 نفر انتخاب و سپس به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند و گروه آزمايش به مدت 5/1 ماه تحت درمان متمركز بر شفقت قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش مصاحبه تشخيصي، پرسشنامه‌‌هاي خوش‌بيني شي‌ير و كارور و شفقت بر خود رائس و همكاران بود. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل كواريانس چندمتغيره) استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه گروه آزمايش افزايش معني‌داري را در خوش‌بيني و شفقت به خود بعد از دريافت آموزش نشان دادند. بر اساس يافته‌ها مي‌توان گفت درمان متمركز بر شفقت عامل تأثيرگذار مهمي بر افزايش خوش‌بيني و شفقت به خود افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگير است

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of compassion focused therapy on increasing optimism and self-compassion in second grade female high school students with GAD. The present semi experimental study included pre-test, post-test with the control group design. The statistical population of this study consisted of all female second grade students of high schools in Izeh city in the academic year of 2015-2016. Screening was conducted and 302 participants were selected through random multi stage cluster sampling and completed the Penn State Worry Questionnaires, Then 40 individuals suffering GAD identified and were assigned randomly to experimental and control groups. The instruments used in this study were Scheier & Carver’s optimism questionnaire and Raes, Pommier, Neff & Van Gucht’s self-compassion questionnaire. The experimental group received compassion focused therapy for 1/5 months. Analysis of the data was done using descriptive (average & standard deviation) and inferential (multiple covariance analysis) tests. Experimental group showed significant increase in optimism and self-compassion after being trained. Based on the result we can say that compassion focused therapy is an important factor in improving optimism and in self-compassion of students suffer from GAD.