مقايسه اثربخشي مدل درماني رويارويي و بازداري از پاسخ و روش كاهش فكر خطرناك بر كاهش ناگويي خلقي و اجتناب شناختي بيماران وسواسي

To Compare the Effectiveness of Confrontation / encontur and Response Prevention Model with the Dangerous Ideation Reduction Method on Reducing Alexithymia and Cognitive avoidance amonge obsessive disorder Patients

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مدل درماني رويارويي و بازداري از پاسخ و روش كاهش فكر خطرناك بر كاهش ناگويي خلقي و اجتناب شناختي بيماران وسواسي انجام شد. اين مطالعه از طرح‌هاي نيمه آزمايشي با مدل پيش آزمون- پس آزمون همراه با گروه كنترل و پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به وسواس فكري – عملي بود كه در سال 1395 به مراكز مشاوره شهركرد مراجعه نموده بودند. از ميان آنها 48 نفر به‌صورت نمونه‌گيري داوطلبانه‌ي مبتني بر هدف، انتخاب و سپس در سه گروه 16نفره به‌صورت تصادفي گمارده شدند. مراجعان گروه اول روش درماني كاهش فكر خطرناك و مراجعان گروه دوم روش درماني رويارويي و بازداري از پاسخ را به‌صورت انفرادي هر درمان را به مدت 10جلسه 60دقيقه‌اي دريافت كردند. از پرسشنامه‌هاي اجتناب شناختي سكستون و داگاس و آلكسي تيميا براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد. جهت تحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي فيشر استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه هر دو روش درماني رويارويي و بازداري از پاسخ و كاهش فكر خطرناك بر كاهش اجتناب شناختي اثربخش مي‌باشند، اما تفاوت معناداري بين اثربخشي اين دو شيوه درماني بر كاهش ناگويي خلقي بيماران وسواسي وجود دارد. بر اساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه روش درماني كاهش فكر خطرناك اثربخش‌تر از روش درماني رويارويي و بازداري از پاسخ بر ناگويي خلقي و اجتناب شناختي بيماران وسواسي مي‌باشد.

The purpose of the present study is to compare the efficacy of conforantation / encontur and response prevention therapeutic model and the the dangerous ideation reduction model on reducing alexithymia and cognitive avoidance in patients with obsessive disorder. This study was a semi-experimental design with pretest-posttest model with two-month follow-up and control group. The statistical population included all Patients with obsessive who were referred to shahrekord counseling centers in 2016. 48 of them were selected by voluntary sampling and then randomly assigned to three groups of 16. Patients in the first group received the danger ideation reduction therapeutic model and the patients in the second group received the exposure and response prevention model individually for 10 sessions of 60 minutes. The questionnaires of “sexton and dugas cognitive avoidance and alexithymia” were used to collect information. For analysis of data, multivariate analysis of variance and Fisher's post hoc test were used. The results showed that both therapeutic methods of exposure and response prevention and reduction of danger ideation reduction to reduce cognitive avoidance is effective, but there was a significant difference between these two therapies on the reduction of alexithymia in people with obsessive-compulsive disorder. Based on the findings of the research, it can be concluded that the treatment method of the reduction of danger ideation reduction is more effective than the therapeutic model of exposure and response prevention and cognitive avoidance of patients with obsessive disorder.