هدف و هدفمندي مؤلفۀ معنابخشي در حادثۀ عاشورا

Purpose and Purposefulness as a Meaning-making Factor in the Ashura Event

واقعۀ عاشورا از حوادث و پديدارهاي مهم تاريخ بوده كه تاكنون بخش عظيمي از پژوهش‌هاي محققان را به خود اختصاص داده است. اما با وجود اين واقعيت، واقعۀ پيش‌گفته، از منظر پژوهشگران حوزۀ فلسفۀ دين و معناي زندگي دور مانده است. اين پژوهش كوشش معنامحورانه‌اي در باب حادثۀ عاشوراست كه به مؤلفۀ هدف در عاشورا مي‌پردازد و اهداف و انگيزه‌هايي را ذكر مي‌كند كه محل توجه و عنايت امام حسين (ع) در كربلا بوده است. اهدافي چون: بيداري امت پيامبر از غفلت و جهالت، نجات امت از مادي‌گرايي و برقراري عدالت، اصلاح امور، نه جنگ و ... غناي معنايي بالا و بي‌نظيري دارد و به‌علاوه معناي جديدي از تلفيق دو معناي هدف يعني هدف الهي و هدف فردي را ارائه مي‌دهد.

Ashura is one of the main events of the history that has received great attention from researchers. Despite this point, this event has been ignored by the researchers of the philosophy of religion and meaning of life. This study is a meaning-oriented endeavor on the Ashura event that examines the role of meaning in the Ashura event. It mentions the purposes and motivations that Imam Hussein (a) had in Karbala. Purposes such as awakening the Prophet's nation from ignorance and neglect, saving them from materialism, bringing about justice, correction of affairs rather than participation in war, etc. are highly rich and unique in meaning. In this event, the divine purpose and the personal purpose were combined to bring about a novel meaning.