اثربخشي درمان هاي مثبت نگر و شناختي-رفتاري بر بهزيستي روانشناختي دانش آموزان كمال گرا

The effectiveness of positive and cognitive-behavioral therapies on psychological well-being of perfectionist students

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان‌هاي مثبت‌نگر و شناختي-رفتاري بر بهزيستي روان‌شناختي دانش‌آموزان كمال‌گرا است. اين پژوهش شبه آزمايشي، با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه كنترل انجام شد. جامعۀ آماري اين پژوهش دانش‌آموزان دختر كمال‌گراي مدارس متوسطه شهر رشت در سال1395 بودند. نمونۀ پژوهش 69 دانش‌آموز دختر كمال‌گرا بود كه به صورت تصادفي به سه گروه (دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل) گمارده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، از مقياس كمال‌گرايي باليني استوبر و فرم كوتاه پرسشنامۀ بهزيستي ريف استفاده شد. براي گروه‌هاي آزمايش، درمان‌هاي مثبت‌نگر و شناختي-رفتاري در 10 جلسه 90 دقيقه‌اي برگزار شد. در حالي كه گروه كنترل مداخله‌اي را دريافت نكرد. نتايج آنكوا نشان داد درمان‌هاي مثبت‌نگر و شناختي-رفتاري، بهزيستي روان‌شناختي دانش‌آموزان كمال‌گرا را افزايش مي‌دهند. نتايج آنوا نيز نشان داد كه درمان‌هاي مثبت‌نگر و شناختي-رفتاري كمال‌گرايي باليني دانش‌آموزان را كاهش مي‌دهد، اما بين اثربخشي دو درمان در افزايش بهزيستي روان‌شناختي و كمال‌گرايي باليني تفاوتي به‌دست نيامد. اين يافته‌ها بيان مي‌كند كه رويكرد مثبت‌نگر به عنوان درمان جديدتر به‌اندازۀ درمان شناختي-رفتاري در ارتقاء بهزيستي روان‌شناختي مؤثر است و مي‌توان از آن به عنوان درمان جايگزين استفاده كرد.

The aim of the study was to investigate the effectiveness of positive and cognitive-behavioral therapies on psychological well-being of perfectionist students. This was quasi-experimental study with pre/ post-test design and control group. The statistical population consisted of girls students with perfectionist in 2017 of Rasht city. The sample consisted of 69 perfectionist students that assigned in 3 groups (2 experimental groups and 1 control groups). The instruments were used Stober,s Clinical Perfectionisim Scale and Short Form of Reff,s Psychological well being Questionnaire. The positive therapy and cognitive-behavioral therapy were applied to the experimental groups in 10 weekly sessions of 90 minutes each, whereas control groups have on intervention. The results of ANCOVA showed positive therapy and cognitive-behavioral therapy can increse psychological well being. The results of ANOVA showed positive therapy and cognitive-behavioral therapy can decrese clinical perfectionism in students. There were no significant differenc between psychological well-being and clinical perfectionism in the positive therapy and cognitive-behavioral therapy. The findings indicated that positive therapy as new therapeutic area to the extent of psychology, is effective as much as cognitive-behavioral therapy, and can be used as an alternative treatment.