چكيده فارسي :
چگونگي توزيع امكانات در روستاها بيانگر سطح توسعه يافتگي مناطق بوده و تعادل در توزيع فضايي امكانات نيز ميزان دسترسي جمعيت روستايي را در برخورداري از امكانات بيان مي نمايد. با توجه به اينكه در كشورهاي توسعه نيافته به طور طبيعي قسمت عمدهي جمعيت در مناطق روستائي زندگي ميكنند، شناخت ويژگي هاي ساختاري سطوح توسعه يافتگي و آگاهي از ظرفيت ها و توانمندي هاي محيطي هر منطقه اهميت زيادي دارد. به منظور حل مسائل ناشي از عدم تعادل هاي منطقهاي گام نخست شناخت و سطحبندي مناطق از نظر ميزان برخورداري در زمينه هاي اجتماعي، اقتصادي و خدماتي در فرآيند برنامه ريزي توسعه منطقه اي مي باشد كه با اين كار تنگناها و محدوديت هاي مناطق مشخص شده و ميتوان براي رفع آنها اقدام نمود. در اين راستا هدف اصلي اين پژوهش دستيابي به ميزان توسعه يافتگي و يا محروميت دهستان هاي استان قزوين مي باشد. جهت دستيابي به اين هدف از روش توصيقي- تحليلي و مدل اسكالوگرام استفاده شده است. ميزان توسعهيافتگي دهستان هاي استان قزوين از نظر 41 شاخص از جمله شاخص هاي آموزشي، بازرگاني، فرهنگي، بهداشتي– درماني، زيربنايي و ... مورد بررسي و تحليل قرار گرفته است. نتايج حاكي از آن است كه در اين رتبه بندي از بين 46 دهستان موجود در استان قزوين، پير يوسفيان در شهرستان البرز در رتبه اول قرار داشته و دهستان الموت پايين در شهرستان قزوين در رتبه آخر جدول قرار گرفته است. سپس با توجه به امتياز بدست آمده دهستان ها به چهار دسته برخوردار، نسبتا برخوردار، نيمه برخوردار و محروم تقسيم بندي شده اند. دهستان هاي محروم بيشتر در شهرستانهاي قزوين و آوج قرار گرفته و دهستان هاي برخوردار در شهرستان بوئين زهرا قرار گرفته اند.
چكيده لاتين :
The distribution of facilities in villages reflects the level of development of the regions and the equilibrium in the spatial distribution of facilities can also express the rural population's access to such facilities. Given that in the developing countries, most of the population live in rural areas, recognizing the structural characteristics of the level of development and awareness of the capacities and environmental abilities of each region is important. In order to solve the problems caused by regional imbalances, the first step is to recognize and classify regions in terms of social, economic and service spheres in the regional development planning process. The bottlenecks and limitations of the regions are recognized and can be resolved. In this regard, the main objective of this research was to study the development or deprivation of villages in the Qazvin province. To achieve this goal, a descriptive-analytical method and a Scalogram model have been used. The development of villages in the Qazvin province has been studied and analyzed using 41 indicators including educational, commercial, cultural, health-therapeutic, infrastructure and other sectors. The results indicate that among the 46 ranked villages in the Qazvin province, Piriyosofian that is one of the villages of Alborz city has ranked first at the top of the table and the village of Alamot down in Qazvin city is in the last rank in the table. Then, according to the results obtained, the villages are divided into four categories: privileged, relatively privileged, semi-privileged and deprived. The deprived villages are located in Qazvin and Avaj, and the more developed villages are located in the city of Buin Zahra.
