اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر استرس ادراك شده و پرخاشگري زنان با سندرم پيش از قاعدگي

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Group Therapy on Perceived Stress and Aggression in Women with Premenstrual Syndrome

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر استرس ادراك شده و پرخاشگري زنان با سندرم پيش از قاعدگي بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه ي آماري شامل كليه ي زنان مراجعه كننده به بيمارستان زنان و زايمان حافظ شهر شيراز بود، كه از ميان آنها با استفاده از نمونه گيري در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه آزمايش تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد در طي 8 جلسه 1 ساعته قرار گرفت، و گروه گواه، هيچگونه مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي اندازه گيري پژوهش شامل؛ پرسشنامه استرس ادارك شده كوهن و پرخاشگري باس و پري بود كه توسط شركت كنندگان در مرحله پيش آزمون، پس آزمون تكميل گرديدند. داده ها با روش هاي آماري توصيفي و تحليل واريانس چندمتغيري تجزيه و تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد كه تفاوت معناداري بين گروه هاي آزمايش و گواه در نمرات كلي استرس ادراك شده و مولفه هاي پرخاشگري وجود دارد(05/0>P). نتايج بر اهميت كاربرد اين مداخلات در استرس ادراك شده و پرخاشگري زنان داراي سندرم پيش از قاعدگي و ارائه افق هاي جديد در مداخلات باليني اين زنان تأكيد دارد و ميتوان از آن به عنوان يك روش مداخله‌اي مؤثر بهره گرفت.

The present study aimed at investigating the effect of acceptance and commitment group therapy on perceived stress and aggression in women with premenstrual syndrome. This is quasi-experimental study with pretest - posttest and control group. The statistical population included all women referred to maternity hospital Hafez Shiraz city, therefore from among them, 30 female subjects were selected randomly and assigned into two control & experimental groups (each with 15 subjects). The experimental group received the commitment and acceptance group therapy in eight sessions each of which in one hour and the control group received no treatment. The measurement tools were Kohen's perceived stress scale and Buss and Perry questionnaire that were filled by the participants in the pretest, posttest stages. The data was analyzed by using descriptive statistics and multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Findings showed significant difference between experimental and control groups in total scores of perceived stress and components of aggression (P<0.05). Results emphasize the importance of the use of these interventions in perceived stress and aggression in women with premenstrual syndrome and presenting new horizons in clinical interventions and it can be used as an effective intervention method.