ارزيابي تطبيقي ابعاد انتخاب مسكن در مناطق شهري (مورد: مناطق يك و 19 شهر تهران)

Comparative assessing of housing dimensions selection in urban areas (A case study of zones 1 and 19 of Tehran)

انتخاب مسكن همواره منعكس‌كننده تأثيرات مشترك اولويت‌ها، شرايط بازار، مقررات، در دسترس بودن، عوامل شخصي و داخلي و خارجي مانند شيوه زندگي و طبقه اجتماعي مي‌باشد. بررسي ترجيحات مسكن مبناي علمي خوبي براي فرآيند برنامه‌ريزي محيطي‌هاي مسكوني است. شناسايي ابعاد كمي و كيفي مسكن، نقش مهمي در تصميم سازي در برنامه‌هاي توسعه شهري، مكان‌يابي مسكن جديد و پروژه‌هاي نوسازي دارد. هدف اين پژوهش، ارزيابي تطبيقي ابعاد انتخاب مسكن در مناطق يك و 19 شهر تهران است. در واقع پژوهش به دنبال بررسي اين است كه كدام يك از شاخص‌ها در اين دو منطقه در انتخاب مسكن اهميت و اولويت بالاتري دارند تا در فرآيندهاي برنامه‌ريزي و توسعه شهري لحاظ شوند. تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر روش، توصيفي–تحليلي است. جامعه آماري ساكنان مناطق يك و 19 شهر تهران مي‌باشند با توجه به فرمول كوكران حجم نمونه 384 به‌دست‌آمده است. براي افزايش اعتبار داده‌ها هر منطقه 200 پرسشنامه به صورت تصادفي بين سرپرست خانوارها توضيح گرديد. گردآوري داده‌ها از طريق پرسشنامه‌اي با 4 شاخص (اجتماعي-فرهنگي، اقتصادي، كالبدي و محيطي) و 50 گويه انجام شده است كه با استفاده از آزمونهاي فريدمن، ميانگين، آنووا و تي با دو نمونه مستقل تحليل گرديده است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، در منطقه 19، بعد اقتصادي بالاترين ميانگين (19/4) را به دست آورده است و بعد از آن شاخص‌هاي كالبدي، فرهنگي و محيطي قرار دارند. در منطقه يك، بعد كالبدي با ميانگين (92/3) بالاترين ميانگين را دارد و بعد از آن شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي-فرهنگي و محيطي قرار گرفتند.

Housing choice will always reflect the joint influences of preference, market conditions, regulations, availability, and internal and external personal factors such as lifestyle and social class. Identifying quantitative and qualitative dimensions of housing plays an important role in decision making in urban development programs, finding new housing and renovation projects. The purpose of this research is to evaluate the comparative aspects of housing selection in the one and 19 districts of Tehran. In fact, the research seeks to investigate which of the indicators in these two regions are more important in choosing housing to consider in urban planning and development processes. Research in terms of objective, applied and in terms of method is descriptive-analytic. The statistical population of the study is residents of one and 19 districts of Tehran. To increase the credibility of data, 200 questionnaires were randomly distributed among households. Data were collected through a questionnaire with 4 indicators (socio-cultural, economic, physical and environmental) and 50 items. Which was analyzed using the Friedman test, single sample T, Anova and T with two independent samples. According to the results, in 19, the economic dimension highest average (4.19) has earned and then there are physical, cultural and environmental indicators. In district one, the physical dimension with the mean of 3.92 has the highest average and then the economic, socio-cultural and environmental indicators were placed.