نشانگرهاي جنسيتي در رمان أعشَقُني و پرنده من بر مبناي الگوي رابين ليكاف

Gender Markers in Aashaqoni and Parandeye Man Novels Based on Robin Lakoff Pattern

اين مقاله با هدف كشف ارتباط ميان متغيّر اجتماعي جنس و ويژگي‌هاي زباني داستان‌نويسان زن، تلاش مي‌كند با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي و براساس الگوي ليكاف، نشانگرهاي جنسيتي را در دو رمان أعشَقُني از سناء شعلان (بهترين رمان زنانه اردن در سال 2013م) و پرنده ‌من از فريبا وفي (بهترين رمان زنانه فارسي در سال 2002م) بررسي كند. نتايج پژوهش نشان مي­دهد كه در رمان أعشَقُني نزديك به يك‌چهارم از واژه‌هاي رمان از ويژگي زباني زنانه برخوردار است و زبان زنان در بيش از يك‌چهارم از واژه‌هاي رمان پرنده من نشا­ندهنده گويندۀ مؤنّث است. از آنجا كه در هر دو رمان نويسنده، زني است كه درباره زنان مي­نويسد، بسامد استفاده از واژگان مخصوص زنان در نوشته آنها زياد است. از ديگر ويژگيهاي زبان زنان در اين رمانها استفاده از تصويرگري دقيق و جزئي‌نگر و بهره­گيري از رنگ­واژه­هاي متعدد است. زنهاي هر دو رمان به دليل اعتماد به‌نفس كمي كه حاصل زيستن در جامعه­هايي مردسالار است از ترديدنماها، تشديدكننده‌ها و تقريب­نماهاي بيشتري استفاده مي‌كنند و از طريق پرهيز از به‌كارگيري دُشواژه­ها و استفاده از درخواستهاي غيرمستقيم، زباني مؤدبانه را براي گفتگوهاي خويش برمي‌گزينند كه نشانگر ساختارهاي زباني گويندگاني محتاط و فرودست است.

The present study, aiming to discover the relation between social variable of gender and the language characteristics of women writers, seeks to investigate gender markers in two novels named “Aashaqoni” (I Love Myself) by Sanaa Shaalan (The best Jordanian feminine novel in 2013) and “Parandeye Man” (My bird) by Fariba Wafi (The best Persian feminine novel in 2002) based on Lakoff pattern using a descriptive-analytical method. The results show that nearly one fourth of the words in “Aashaqoni” have feminine language characteristics, and women language in over a quarter of the words in “Parandeye Man” indicates a feminine narrator. Since the writers of both novels are women writing about women, the frequency of feminine jargon is high in the novels. Employing exact and specific delineation and using diverse color terms are other feminine language features of these novels. Due to low confidence resulting from living in a masculine world, women in both novels use adverbs indicating doubt, uncertainty, and intensity more and employ a polite language in their conversations through avoiding taboo words and using indirect requests that indicates the language structures of cautious and base narrators.