تحليلي بر تحقق پذيري اصول و معيارهاي نوشهرسازي در بافت هاي قديمي شهري ( مطالعه موردي: منطقه 10 شهر تهران)

هدف پژوهش حاضر، تحليلي بر تحقق پذيري اصول و معيارهاي نوشهرسازي جهت احياي بافت¬هاي فرسوده شهري منطقه 10 شهر تهران مي باشد. روش پژوهش، توصيفي تحليلي بوده و از مطالعات ميداني، تكنيك پرسشنامه و همچنين مطالعات اسنادي استفاده شده است و پس از آن به تحليل يافته هاي استنباطي حاصل از پرسشنامه پرداخته شده است. يافته هاي استنباطي پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي مناسب در حوزه تحقيق ، مورد سنجش و تحليل قرار گرفته است. در اين بخش لازم است تا پس از بررسي مشخص گردد كه هر محله از مجموع معيارها در چه رتبه اي قرار داشته و تا چه اندازه قابليت اجرا و تحقق پذيري اصول و معيارهاي نوشهرسازي جهت احياي بافت هاي فرسوده شهري را خواهد داشت. به طور كلي مي توان ظرفيت هاي موجود در منطقه 10 را بر اساس ابعاد قابل سنجش در نوشهرگرايي، ارزيابي نمود و با استفاده از هريك از اصول و معيارها ضمن پيشگيري از رشد افقي شهر تهران و پيامدهاي اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي آن ، زمينه را براي احياي مجدد شهر در نواحي كه در گذار از شهرنشيني آرام به شتابان مورد بي مهري قرار گرفته اند را فراهم نمود.