چرخه‌هاي اعتباري اقتصاد ايران

شواهد متعددي نشان داده است چرخه‌هاي تجاري ارتباط تنگاتنگي با بازارهاي مالي و عدم تعادل‌هاي مالي دارند. در اين مطالعه، به شناسايي چرخه‌هاي اعتباري و ارتباط آن‌ها با چرخه‌هاي تجاري در اقتصاد ايران پرداخته مي‌شود. مطالعهٔ ادبيات نشان مي‌دهد از شاخص‌هاي مختلفي براي شناسايي چرخه‌هاي اعتباري استفاده شده است. براين‌اساس، شاخص نسبت ماندهٔ بدهي بخش خصوصي به شبكهٔ بانكي به توليد ناخالص داخلي اسمي بالقوه به‌عنوان شاخص وضعيت اعتباري انتخاب شده است. پس از حذف روندهاي بلندمدت و نوسانات كوتاه‌مدت، دوره‌هاي انقباض و انبساط اعتباري شناسايي مي‌شوند. همبستگي چرخهٔ نسبت ماندهٔ تسهيلات به توليد ناخالص داخلي اسمي بالقوهٔ بدون نفت با چرخهٔ توليد ناخالص داخلي حقيقي بيش از 41 درصد است. بررسي آماري تطابق دوره‌هاي رونق و ركود تجاري (اقتصاد كلان) با دوره‌هاي انبساط و انقباض اعتباري نشان‌دهندهٔ تطابق 70 درصدي اين دوره‌ها (با تعريف چرخهٔ رشد) است. وقتي نتايج را به محدودهٔ زماني 1376 تا 1393 محدود مي‌كنيم، انقباض اعتباري يك فصل پيشروِ ركود اقتصادي است. در نهايت، وضعيت اعتباري در بخش‌هاي مختلف اقتصاد و نيز در سمت تجهيز منابع يعني سپرده‌هاي بانكي بررسي مي‌شود. رفتار چرخهٔ اعتباري بخش‌هاي اقتصادي و نيز رفتار چرخه‌اي سپرده‌ها نشان‌دهندهٔ اثرپذيري چرخه‌هاي اعتباري از بخش حقيقي به‌دليل نوسانات منابع بانكي است.