بررسي شبيه‌سازي اثرات هايپرترمياي ناشي از كاربرد نانو ذرات مغناطيسي بر بافت همگن واقع در ميدان مغناطيسي خارجي

در مطالعات كلينيكي، مشخص كردن توزيع دما درون بافت سالم و بافت تومورال در هنگام درمان هايپرترمي دشوار است. از آن‌جا ‌كه با حس‌گرهاي مرسوم، دما تنها در تعداد مكان محدودي اندازه‌گيري مي‌شود، مطالعات شبيه‌سازي كمك مي‌كند تا پزشكان به درك بهتري از اين روش درماني دست پيدا كنند. در اين مطالعه، سه مدل تومور دوبعدي بر اساس تصاوير توزيع‌هاي نانوذره در تومورهاي 3PC، 145DU و 4LAPC در محيط كامسول بازسازي شده است. تصاوير، پيش از وارد شدن در كامسول در متلب پيش‌پردازش مي‌شوند. مدل توزيع يك‌نواخت به عنوان گروه كنترل اضافه مي‌شود. توزيع دما، دماي ماكزيمم، زمان رسيدن به حالت ثابت، 43CEM، دوز هم اثر و شار گرما در مرز بافت-تومور براي ارزيابي اثر توزيع نانوذره بر درمان هايپرترمي آناليز شده است. نتايج نشان مي‌دهند كه در توان گرمايي بالا، توزيع چگال‌تر نانوذره اثر بهتري از توزيع يك‌نواخت در آسيب به بافت ناسالم دارد اما در توان‌هاي گرمايي پايين توزيع يك‌نواخت عمل‌كرد بهتري نسبت به توزيع چگال دارد. براي توزيع‌هاي چگال نانوذره، در محلي كه نانوذرات متمركز مي‌شوند، روي پارامترهاي گرمايي، از جمله شار گرما در مرز بين تومور-بافت سالم، تاثير مي‌گذارد. هر چه تمركز نانوذرات به مركز تومور نزديك‌تر باشد، اثربخشي درمان بيش‌تر خواهد بود.