راهبردهاي ارتقاء نقش مديريت محلي در مديريت انتظامي مناطق روستايي (مطالعه موردي: بخش آفتاب شهرستان تهران)

مديريت محلي يكي از نهادهايي است كه مي‌تواند نقشي بسيار مؤثر در ارتباط با مديريت انتظامي جامعه به‌خصوص در نواحي روستايي داشته باشد. هدف از اين پژوهش ارزيابي ميزان توانمندي مديريت محلي در مديريت انتظامي مناطق روستايي و بررسي عوامل مؤثر بر مديريت انتظامي مناطق روستايي پيرامون كلان‌شهر تهران (بخش آفتاب تهران) مي‌باشد. روش تحقيق در اين بررسي مبتني بر روش توصيفي- تحليلي است. در گردآوري داده‌ها و اطلاعات، از مطالعات كتابخانه‌اي- اسنادي و ميداني استفاده‌شده است. پايايي داده‌ها بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه‌شده كه نشان‌دهنده عدد 0/841 است و روايي داده‌ها نيز بر اساس شيوه روايي محتوا (مطابق نظر اساتيد) انجام‌گرفته است. در تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي شامل آزمون t تك نمونه‌اي و روش تجزيه‌وتحليل SWOT بهره‌گيري شده است. جامعه آماري پژوهش شامل مديران محلي مناطق روستايي بخش آفتاب تهران است. ارزيابي ميزان توانايي مديران محلي در مديريت انتظامي مناطق روستايي بخش آفتاب تهران نشان داد در شاخص‌هاي ساختار، تشكيلات، قوانين و مقررات با ميانگين 3/34، دانش و آگاهي لازم در جهت مديريت انتظامي با ميانگين 3/25 بالاتر از حد متوسط قرار دارد و نشان‌دهنده وضعيت مناسب توانايي مديران است. شاخص‌هاي منابع مالي با ميانگين 2/35، امكانات و تجهيزات موردنياز با ميانگين 2/73 در سطح پايين‌تر از سطح متوسط قرارگرفته و وضعيت مطلوبي ندارند. در آخر جهت ارائه راهبردهاي مديريت انتظامي مناطق روستايي بخش آفتاب از تكنيك swot استفاده شد. بر اساس يافته‌هاي اين بخش، موقعيت بخش آفتاب در حوزه مديريت انتظامي مديران محلي در وضعيت متوسط ارزيابي شد.