نقش انرژي خورشيد در توسعه پايدار شهر تهران (مطالعه موردي: ساختمان مسكوني)

نياز بشر به انرژي، پيوسته در حال افزايش و منابع انرژي فسيلي رو به كاهش است. استفاده‌ي بي‌رويه از منابع سوخت فسيلي با آلوده ساختن محيط‌زيست، زندگي در كره‌ي زمين را تهديد مي‌كند و امروزه يكي از راهكارهايي كه براي بحران انرژي پيشنهاد مي‌شود، در كنار اصلاح الگوي مصرف، استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير است. انرژي خورشيدي از جمله انرژي‌هاي تجديدپذير است و از مولفه‌هاي اصلي توسعه پايدار محسوب مي‌شود. اين پژوهش، به بررسي و شناخت پتانسيل انرژي خورشيدي و عوامل موثر در جايگزيني آن با سوخت‌هاي فسيلي، خصوصا در بخش ساختمان‌هاي مسكوني در شهر تهران پرداخته است و از حيث هدف، كاربردي و از حيث نوع، توصيفي ـ تحليلي است و از 4 مرحله‌ي اصلي تشكيل شده است: در مرحله‌ي نخست، جهت شناسايي و بررسي وضعيت موجود انرژي توليدي و مصرفي، به مطالعه، بررسي و مقايسه‌ي داده‌هاي مربوط به مصرف انرژي حاصل از كليه سوخت‌هاي فسيلي، انرژي‌هاي تجديدناپذير و تجديد‌، در مرحله دوم، پتانسل انرژي خورشيدي در شهر تهران با استفاده از اطلاعات بدست آمده از ايستگاه سينوپتيكي مهرآباد شهر تهران، در مرحله سوم به بررسي وضعيت عملكردي و هزينه زيرساخت لازم جهت بهره‌برداري سيستم‌هاي فتوولتائيك در مقايسه با سوخت‌هاي فسيلي، پرداخته شد و درمرحله آخر، فرآيند طراحي و تحليل نحوه انتخاب سيستم فتوولتاييك با اجرا بر روي يك سيستم نمونه تشريح شده است. نتايج حاكي از آن است كه با توجه به شرايط توپوگرافي و موقعيت جغرافيايي، شهر تهران داراي ظرفيت‌ بالاي انرژي خورشيدي مي‌باشد كه زمينه‌هاي بهره‌مندي از توسعه پايدار را در اين شهر فراهم مي‌كند. همچنين نتايج نشان داده كه در ساختمان‌ مسكوني مورد مطالعه استفاده و فعال‌سازي سامانه‌هاي فتوولتائيك خورشيدي سودآوري اقتصادي قابل ملاحظه‌اي داشته كه خود بستري براي دستيابي به توسعه پايدار است.