بررسي جايگاه مفهوم زيست پذيري شهري در طرح توسعه شهري(نمونه مطالعاتي: طرح جامع شهر زنجان

امروزه زيست پذيري شهري گفتماني نيرومند را در توسعه ي شهري و طراحي شهري بازتاب مي دهد كه در پيشينه ي برنامه ريزي شهري رواج پيدا كرده است. اجراي طرح هاي توسعه شهري، يكي از اقدامات اساسي در برنامه ريزي و مديريت شهري جهت زيست پذير نمودن شهر براي ساكنين و تضمين كننده ادامه حيات شهر براي مدت طولاني مي باشد. بنابرين هدف پژوهش حاضر، بررسي وضعيت موجود شهر زنجان از نظر شاخص هاي زيست پذيري و نحوه عملكرد طرح هاي توسعه شهري در زيست پذير كردن شهر زنجان مي باشد. روش تحقيق پژوهش حاضر كمي توصيفي-تحليلي و از نظر هدف، كاربردي است. نتايج پژوهش بيانگر اين امر مي باشد كه يافته هاي حاصل از تحليل شاخص هاي ذهني براساس توزيع پرسشنامه بين جامعه آماري نشان داد كه، وضعيت زيست پذيري عيني وذهني تقريبا منطبق بر هم نيستند. طبق نتايج بدست آمده از تحليل رگرسيوني، ميزان ارتباط و همبستگي زيست پذيري با طرح هاي توسعه شهري 0.622 است. با توجه به سطح معني داري0.000 و پايين بودن آن از 0.05< Pفرضيه صفر رد مي شود و مي توان گفت كه رابطه دو متغير زيست پذيري با طرح هاي توسعه شهري معنادار است. به عبارتي، اجراي طرح هاي توسعه شهري 37 درصد از زيست پذيري شهر زنجان را تبيين مي كند. علاوه براين، بيشترين مقدار همبستگي اجراي طرح هاي توسعه شهري با شاخص اجتماعي 0.369 و كمترين مقدار نيز متعلق به اقتصادي با 0.167 است.