پهنه‌بندي توسعۀ كارست‌سطحي در توده آهكي بيستون با استفاده از مدل منطق‌فازي

توده آهكي بيستون در شمال و شمال شرقي استان كرمانشاه و در واحد ساختماني زاگرس مرتفع قرار دارد. با توجه به گستردگي، خلوص و ضخامت سازند آهكي بيستون، تراكم بالاي گسل ها، درزه و شكاف، اختلاف ارتفاع بالا و همچنين وجود شرايط اقليمي مناسب، لندفرم هاي كارستي توسعۀ يافته اي در اين توده شكل گرفته است. هدف اين پژوهشپهنه بندي توسعۀ كارست سطحي در توده آهكي بيستون با استفاده از مدل منطق فازي مي باشد.در مجموع نُه عامل سنگ شناسي، فاصله از گسل، ارتفاع، بارش، دما، خاك، كاربري (پوشش گياهي)، شيب و جهت شيب به عنوان متغيرهاي مستقل در فرايند كارست زايي و توسعۀ آن و همچنين شكل گيري ژئومورفولوژي كارست در منطقۀ مورد بررسي، دخيل مي باشند. از آنجايي كه ژئومورفولوژي كارست بر ميزان شارژ و ويژگي هاي كمي و كيفي آبخوان هاي كارستي و بررسي ميزان آسيب پذيري آنها، تاثير بسزايي دارد، تهيه نقشه توسعۀ يافتگي سطحي كارست و ميزان تأثير عوامل مختلف در نفوذپذيري سازندها، لازم و ضروري مي باشد. از مدل منطق فازي (عملگر گاما) به منظور تحقق اين هدف، استفاده شده است. براساس نتايج حاصله، توده بيستون به لحاظ پهنه بندي توسعۀ كارست سطحي به چهار منطقۀ فاقد كارست، كارست با توسعۀ كم، كارست با توسعۀ متوسط و مناطق توسعۀ يافته كارستي تقسيم گرديد. ارزيابي نقشه پهنه بندي حاصله با فروچاله ها و پوليه هاي كارستي، حاكي از دقت بالا و كارايي مطلوب اين مدل در ارزيابي توسعۀ كارست سطحي مي باشد؛ همچنين، تلفيق لايه هاي اطلاعاتي، نقش موثر سنگ شناسي (سازند بيستون) را در فرايند توسعۀيافتگي كارست نشان مي دهد.