سنجش احساس تعلق مكاني در شهرهاي كوچك، مياني و كلان‌شهرها. مطالعه موردي: شهرهاي خواف، سبزوار و مشهد

امروزه عدم احساس تعلق در تمامي محيط هاي شهري اعم از شهرهاي كوچك، نوشهرها، شهرهاي مياني و كلانشهرها از مشكلات پنهاني است كه با خصايص بي ريشگي، بي هويتي، بي تفاوتي و مسؤوليت گريزي شهروندان رخنمون گرديده است. هدف پژوهش، مقايسه تطبيقي از وضعيت احساس تعلق مكاني در سه شهر، كوچك، مياني و كلانشهري و عوامل مؤثر بر احساس تعلق مكاني آنها مي باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و به لحاظ روش پيمايشي بوده و ابزار تحقيق، پرسشنامه محقق ساخته اي است كه ميزان روايي آن از طريق روايي صوري و ضريب پايايي آن از طريق آزمون آلفاي كرونباخ با مقدار0.78 تأييد شده است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه شهروندان سه شهر خواف با حجم نمونه 380 نمونه شهر سبزوار، 383 نمونه، مشهد 384 نمونه مي باشد. با توجه به طيف 15 نتايج سؤالات تحقيق و در نظر داشتن رقم 3 بعنوان ميانه نظري، بيشترين احساس تعلق مكاني از آن كلانشهر مشهد با رقم 4.4 و در رتبه بعدي خواف با 3.3 در حد متوسط و شهر سبزوار با رقم 2.3 در مرتبه نهايي قرار گرفت. تحليل رگرسيوني شاخص هاي 5گانه پژوهش به ميزان 85 درصد از تغييرات متغير وابسته(احساس تعلق مكاني) را تبيين مي كنند. و نتايج حاكي از آن است كه متغير كيفيت خدمات، بيشترين تأثير و بعد از اين متغيرهاي مشاركت در فعاليت هاي اجتماعي به ترتيب تأثيرات فزاينده اي را بر احساس تعلق مكاني در سه شهر مورد مطالعه خواهند داشت.