تحليل و رتبه‌بندي سطوح مناطق شهري بر اساس مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي ناپايداري محيط‌زيست شهري با استفاده از مدل تلفيقي saw و آنتروپي شانون مطالعه موردي: شهرستان‌هاي استان البرز

افزايش روزافزون جمعيت شهري و ازدياد فعاليت‌هاي انساني همراه با پيشرفت توليدات صنعتي انواع آلودگي آب، خاك، هوا و صوت را براي شهروندان شهري به همراه داشته است. بنابراين شرايط امروزي شهرها ايجاب مي‌كند كه دولت و سازمان‌ها و نهادهاي عمومي اقدام به بررسي، تجزيه و تحليل و ارزيابي كيفيت شهرها از جهات مختلف نمايند. از اين رو در دهه‌هاي اخير موضوع ارتقاي كيفيت زندگي و زيست‌پذيري شهرها، جاي خود را در ادبيات برنامه‌ريزي شهري باز كرده است. براي سنجش و ارزيابي هر نوع توسعه‌اي به شاخص‌ها و پارامتر‌هايي نيازمنديم. در اين پژوهش نيز با استفاده از شاخص‌هاي زيست‌محيطي شهري به سطح‌بندي شهرستان‌هاي استان البرز پرداخته‌ شده است تا نقاط ضعف و مثبت شناسايي گردد و برنامه‌هاي مدون جهت حل معضلات زيست‌محيطي شهرها تدوين گردد. روش پژوهش، براساس ماهيت توصيفي تحليلي و داراي هدف كاربردي توسعه‌اي است. داده‌هاي مورد نياز به روش كتابخانه‌اي و اسنادي جمع‌آوري شده است. تكنيك به كار گرفته شده در اين مقاله، مدل Saw بوده و براي امتياز دهي از روش آنتروپي شانون استفاده شده است، همچنين براي تجزيه و تحليل داده‌ها و نمايش نقشه از نرم افزارهاي Arc Gis و Excel استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه شهرستان‌هاي ساوجبلاغ با مقدار (1.06396)، كرج با مقدار (0.61001) و نظرآباد با مقدار (0.28086) به ترتيب درسه رتبه اول تا سوم، شهرستان اشتهارد با مقدار (0.23531) در رتبه چهارم و در پايان شهرستان طالقان با مقدار (0.18266) در رتبه آخر و پايين‌تر از ديگر شهرستان‌ها در توسعه زيست‌محيطي قرار دارند.