شناسايي و ارزيابي مشكلات سيستماتيك در نظام ملي نوآوري كشور ايران

زمينه و هدف: بهسازي نظام نوآوري كشور مي‌تواند توسعه و پيشرفت كشور را تسهيل و تسريع كند. از اين رو اين پژوهش به شناسايي مشكلات و شكاف­هاي موجود در نظام ملي نوآوري و ارائه پيشنهادهاي كاربردي براي رفع آنها مي‌پردازد. روش­ شناسي: پژوهش حاضر پژوهشي كاربردي و توصيفي- پيمايشي است. گردآوري اطلاعات در پژوهش حاضر مبتني بر روش­هاي ميداني، پيمايشي و كتابخانه ­اي است. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌اي محقق‌ساخته بوده است. جامعه آماري پژوهش مديران ارشد بخش تحقيق و توسعۀ شركت­هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده است كه 214 نفر آنها به عنوان نمونه آماري مورد نظرسنجي قرار گرفته‌اند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از روش تحليل عاملي سلسله‌مراتبي استفاده شده است. يافته­ ها: بر اساس خروجي تحليل عاملي مرتبه اول 16 عامل شناسايي شد كه با در نظر گرفتن 4 عامل موثر ديگرِ سرمايه­ گذاري مخاطره ­آميز، شدت نوآوري، شدت تحقيق و توسعه و نسبت كاركنان دانشي، تعداد اين عوامل به 20 مورد ارتقاء يافت. سپس عوامل مستخرجه متناسب با حوزه­ هاي مورد بررسي در فرايند تحليل عاملي مرتبه دوم مورد ارزيابي قرار گرفت. نتيجه­ گيري: مرتفع نمودن شكاف­هاي موجود در نظام ملي نوآوري كشور، نيازمند ارتقاء منابع دانش فناورانه، توسعه­ي آزادي در نوآوري و همچنين ايجاد زمينه­هايي در خصوص كاهش ريسك و افزايش جذابيت براي سرمايه ­گذاران به منظور سرمايه ­گذاري بر روي نوآوري­ هاي فناورانه است.