تأثير مدت زمان نگهداري بذر سويا بر پراكسيداسيون چربي‌ها، قندهاي محلول، پروتئين، هدايت الكتريكي، خصوصيات كيفي و ظهور گياهچه

به منظور بررسي تغييرات كيفي بذر سويا در طي زوال بذر، پژوهشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي(آزمايشگاه) و بلوك هاي كامل تصادفي(مزرعه) انجام شد. تيمارها شامل دو رقم سويا ويليامز و L17 و سه مدت زمان انبارداري 6، 18 و 30 ماه بود. صفات مورد بررسي درصد گياهچه عادي، سرعت جوانه زني، هدايت الكتريكي، ميزان قندهاي محلول، پروتئين، مالون دي آلدئيد، درصد ظهور اوليه و نهايي گياهچه و سرعت ظهور جوانه زني بود. نتايج نشان داد با افزايش مدت انبارداري از كيفيت بذر كاسته شد و كاهش كيفيت بذر در طي انبارداري سبب كاهش درصد ظهور گياهچه در مزرعه گرديد. كاهش در كيفيت بذر در دوره سوم نسبت به دوره دوم انبارداري به مراتب بيشتر بود، همچنين رقم ويليامز نسبت به L17 قابليت انبارماني بالاتري داشت. تعداد گياهچه هاي عادي پس از 18 و 30 ماه نسبت به 6 ماه انبارداري براي رقم ويليامز، 5 و 17.8 درصد و براي رقم L17، 12.9 و 25.8 درصد كاهش يافت. نتايج نشان داد كه كيفيت بذر با ميزان قندهاي محلول و پروتئين بذر رابطه مستقيم و با نشت مواد سلولي و ميزان مالون دي آلدئيد رابطه معكوسي دارد. درصد پروتئين كل از 36.5% پس از 6 ماه انبارداري به ترتيب به 33.5 و 31.3% پس از 18 و 30 ماه انبارداري كاهش يافت. نتايج نشان دادند سرعت زوال بذر پس از 30 ماه انبارداري نسبت به دوره قبل از آن به مراتب بيشتر بود كه نشان مي دهد بذر سويا حداكثر براي يك فصل زراعي بعد قابل نگهداري بوده و پس از آن شاهد كاهش كيفيت و بدسبزي خواهيم بود.