آزمون فرضيه كائو و روبين براي اقتصاد ايران: روش رگرسيون هم جمعي كانوني (CCR)

Examining the Kau-Rubin Hypothesis for the Iranian Economy: Canonical Co-integration Regression (CCR)

بر اساس فرضيه كائو و روبين (K&R)، افزايش قدرت دولت در جمع‌آوري ماليات، باعث گسترش اندازه دولت مي‌شود. در اين راستا، هدف اصلي مقاله حاضر، آزمون اين فرضيه براي اقتصاد ايران طي دوره‌ زماني 93-1350 است. به اين منظور، از دو متغير نرخ مشاركت زنان در بازار كار و نرخ خود اشتغالي، به‌عنوان شاخص‌هاي اندازه‌گيري قدرت دولت در جمع‌آوري ماليات و روش برآورد رگرسيون هم جمعي كانوني (CCR) استفاده شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق، نشان‌دهنده عدم معناداري تأثير شاخص‌هاي مورد استفاده، بر اندازه دولت و درنتيجه، رد فرضيه كائو و روبين براي اقتصاد ايران است. برآوردگرهاي FMOLS و DOLS نيز، نتايج به‌دست‌آمده را تأييد مي‌كنند.

According to the Kau and Robin (K&R) hypothesis, an increase in the government's power to collect taxes increases the size of government. In this regard, the main objective of this paper is to test this hypothesis for the Iranian economy during the period of 1971-2014. For this purpose, two variables are used as indicators of government's power to collect taxes: rate of female participation in the labor market and self-employment rate. The estimation method is a canonical co-integration regression (CCR). The results indicate no significant impact of the mentioned indicators on the government size. Thus, Kau-Rubin hypothesis is rejected for the Iranian economy. The FMOLS and DOLS estimators reconfirm the results.