مقايسه اثربخشي روش هاي بازي‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و تركيب آن با آموزش مادران بر اضطراب، عزت‌نفس و خودكارآمدي كودكان دبستاني

Comparison of the Effectiveness of Acceptance-and-Commitment Play Therapy and its Integration with Training Mothers on Elementary School Children’ Anxiety, Self-Esteem, and Self-Efficacy

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسه تأثير بازي‌درماني مبتني بر پذيرش و تعهد و تركيب آن با آموزش مادران بر اضطراب، عزت‌نفس و خودكارآمدي كودكان دبستاني انجام شد. روش: پژوهش از يك طرح آزمايشي با چارچوب پيش­آزمون­­پس­آزمون با گروه كنترل همراه با دوره پيگيري بهره مي برد. از بين كودكان مضطرب كلاس چهارم و پنجم شهر فارسان، نمونه اي 45 نفره به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل 15 نفره تقسيم شدند. گروه­ آزمايشي اول 8 جلسه­ مداخله‌ بازي‌درماني مبتني بر اكت و گروه دوم بازي‌درماني مبتني بر اكت همراه با آموزش مادران را دريافت كردند. گروه كنترل هيچ مداخله ­اي جز جلسات همدلانه دريافت نكردند. آزمودني­ ها در مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري به پرسشنامه مقياس اضطراب اسپنس، خودكارآمدي كودكان و نوجوانان موريس و پرسشنامه عزت‌نفس كوپر اسميت پاسخ دادند. داده­ ها با روش مانووا با اندازه­هاي مكرر تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد بازي‌درماني مبتني بر اكت بطور معنادار موجب افزايش عزت‌نفس و خودكارآمدي كودكان دبستاني مي شود، اما بر اضطراب آنان تأثيري نداشته است. دخرمان تركيبي بطور معناداري به كاهش اضطراب و افزايش عزت‌نفس و خودكارآمدي كودكان انجاميده است. نتيجه‌گيري: اگرچه هر دو نوع درمان آثار مثبتي بر متغيرهاي مورد مطالعه داشته ­اند اما درمان تركيبي روش مداخله مؤثرتري بود.

Introduction: The present study aimed to compare effects of the Acceptance and Commitment Play Therapy combined with training mothers on anxiety, self-esteem, and self-efficacy of elementary-school students. Method: The study administered an experimental design with a pretest-posttest, follow-up framwork. A total sample of 45 students in 4th and 5th grade at Farsan city were randomly selected and divided to two experimental groups and one control group (n=15). The first experimental group received 8 sessions of the ACT play therapy, while the second group received the combined ACT play therapy and maternal training. No intervention made on the control group except empathic conversation sessions. Subjects were completed the Spence Anxiety Questionnaire, the Morris Children and Adolescents Self-efficacy Questionnaire, and the Cooper Smith Self-Esteem Questionnaire in pre-test, post-test, and follow-up phases. The final dataset were analyzed by a repeated-measure MANOVA analysis. Results: Results indicated that the ACT play therapy significantly increased the children’s self-esteem and self-efficacy, whereas no significant effect found for their anxiety. The combined treatment in contrast significantly reduced anxiety and increased self-esteem and self-efficacy in children. Conclusion: It could be concluded that although both treatments conveyed positive effects, the combined treatment was more effective than the isolated ACT play therapy.