ثربخشي معنادرماني گروهي بر سازگاري اجتماعي، احساس تنهايي و سلامت عمومي سالمندان

The Effectiveness of Group Logo therapy on Social Adjustment, Loneliness and General Health in Elderly

با توجه به رشد سريع جمعيت سالمندان در قرن 21 به­ويژه در كشورهاي در حال توسعه، توجه به برآورده كردن نيازهاي جسماني و رواني سالمندان ضروري است. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي معنادرماني گروهي بر سازگاري اجتماعي، كاهش احساس تنهايي و سلامت عمومي سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي بود كه به صورت پيش­آزمون، پس­آزمون با گروه كنترل اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه سالمندان 80-60 سال ساكن سراهاي سالمندان شهر تهران در سال 1397 بود. 30 نفر از سالمندان به صورت در دسترس و با توجه به معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند و به­ صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 15 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله ­اي گروه آزمايش (معنادرماني گروهي) در 8 جلسه 90 دقيقه ­اي انجام شد. جهت جمع­ آوري داده ­ها از پرسشنامه سازگاري اجتماعي بل، احساس تنهايي راسل، پيلوا و كورتونا و سلامت عمومي گلدبرگ و هيلد استفاده شد. داده­ ها با استفاده از ميانگين، انحراف استاندارد و تحليل كوواريانس چندمتغيره (مانكوا) تجزيه و تحليل شد. يافته­ هاي پژوهش نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر سازگاري اجتماعي، كاهش احساس تنهايي و سلامت عمومي تفاوت معنا­داري وجود دارد (0/001>P). بنابراين مي­توان نتيجه گرفت كه معنادرماني گروهي بر افزايش سازگاري اجتماعي، كاهش احساس تنهايي و بهبود سلامت روان مؤثر بوده است و اين درمان در مراكز سالمندان توصيه مي­ گردد.

Due to the rapid growth of the elderly population in the 21st century, especially in developing countries, it seems necessary to pay attention to fulfilling the elderly’s physical and psychological needs. Hence, the present study aimed to investigate the effectiveness of group logo therapy on social adjustment, loneliness and general health in the elderly. The current research was a quasi-experimental of pretest-posttest and control group design. The statistical population included all the 60-80 years old elderly who resided in nursing homes in Tehran, Iran in 2018. Selected through convenience sampling method and inclusion criteria were 30 elderly assigned randomly in experimental (n=15) and control (n=15) groups. The control group did not receive any intervention. The experimental group received an interventional program of eight 90-minute sessions. Data were collected using Social Adjustment (Bell), loneliness (Peplau & Curtona) and General Health (Russell, Goldberg & Hillier) Questionnaires. Having been undergone using mean, standard deviation, and multiple covariance analyze, the results indicated that there is a significant difference between experimental and control groups in the post-test phase in terms of adjustment, loneliness and general health (P<0.001). Therefore, it can be concluded that logotherapy appears to be effective on improving social adjustment, reducing loneliness and enhancing general health in the elderly.