بررسي پايداري توسعه در منطقۀ 22 تهران باروش جاپاي اكولوژيكي

Evaluation of Sustainability of Development in Zone 22 of Tehran by Ecological Footprint Method

در اين تحقيق پايداري توسعه شهري تهران در منطقه 22 به روشي علمي مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش بر اساس محاسبه دو پارامتر ظرفيت زيستي و جاي پاي اكولوژيك بود. از نظر علمي هنگامي توسعه در منطقه اي پايدار است كه ميزان اين دو پارامتر برابر باشد. براي محاسبه پارامتر ظرفيت زيستي از دو نرم افزار Google Earth و Arc GIS استفاده گرديد و مساحت نواحي موجود قابل بهره برداري براي هر يك از مصارف زمين محاسبه شد، ظرفيت زيستي منطقه 22 تهران؛ 005/0 برحسب هكتار جهاني براي هر نفر بدست آمد كه با مقايسه آن با ظرفيت زيستي ايران، آسيا و جهان، مشخص گرديد كه منطقه 22 تهران ظرفيت زيستي بسيار كمتري نسبت به موارد ذكر شده دارد. براي محاسبه ميزان جاي پاي اكولوژيكي منطقه 22 تهران از تراكم جمعيتي و اطلاعات مرتبط با شيوه زندگي مردم استفاده شد و ميزان اين پارمتر 1/4 برحسب هكتار جهاني براي هر نفر بدست آمد. با مقايسه ي جاي پاي اكولوژيكي منطقه 22 تهران با ميزان متوسط اين شاخص در ايران (67/2)، آسيا (8/1) و همچنين در جهان (7/2)، مشخص گرديد منطقه 22 تهران جاي پاي اكولوژيكي بيشتري نسبت به همه ي اين موارد داراست كه بايد جاي پاي اكولوژيك از طريق تغيير الگوي زندگي و كاهش جمعيت در منطقه كاهش يابد. به علت اختلاف فاحش بين مقادير ظرفيت زيستي و جاي پاي اكولوژيكي در اين منظقه، وضعيت توسعه؛ ناپايدار ارزيابي گشت. نتايج پژوهش؛ بيان گر ميزان مصرف سريع و نابودي باقي مانده منابع طبيعي در منطقه 22 تهران بوده و بر اساس اين نتايج؛ براي پايدار شدن توسعه اين منطقه، بايد بهبود توزيع جمعيت و سياست هاي استفاده از منابع طبيعي منطقه بازنگري گردد.

Only the sustainable development is valuable in every zone, and only in this situation development don’t couse to destroying zone. In this research, investigation of the sustainability of urban development in Tehran zone 22 was done based on a sceintefic method. The research method was based on the calculation of ecological footprint and biocapacity. In scientific terms, the sustainable development occurs with the equilibrium between these two parameters. Arc GIS and Google Earth, were used in biocapacity calculations and land area that used for each different land uses were datermind. Tehran zone 22 Biocapacity calculated, 0.005 global hectares per capita; as the comparison to Iran, Asia and the world, it can be concluded that zone 22 have much lower biocapacity than Iran, Asia and world. Ecological footprint value calculated 4.1 global hectares per capita based on zone population and lifestyle. After comparing this ecological footprint with the average footprint in Iran (2.67), Asia (1/8) and the world (2.7) it can be concluded that the ecological footprint in this region should decrease by changing the lifestyle and population decrement. Because of the difference amount of biocapacity and ecological footprint in Tehran zone 22, sustainable development wasn’t achievable. This study shows the rapid use and destroying of remain of natural resources in Tehran zone 22 and based on this results, sustainable development will be achieved after rethink in natural sources using policy and population distributions